Vriend, hond & ik liepen een stuk Pieterpad en kwamen een aantal keren de aanmoediging tegen “Volg je eigen pad!”. Alhoewel ik weet dat het een uitdrukking is die veel gebruikt wordt, voelde het ineens alsof er iets niet klopt aan dat “volgen” van “je” “eigen” “pad”. Het maakt leven ingewikkeld, lijkt me. Dus hij gaat hier ter plekke op het hakblok ;-). Geen idee waar we uit gaan komen, dus mijmer je met me mee?
Het “pad” dat gevolgd zou moeten worden, doet me denken aan dit filmpje van Alan Watts:
“Pad” klinkt voor mij alsof er een beginpunt is waar gestart moet worden en een eindpunt om te bereiken. Waarmee we volkomen voorbijgaan aan het feit dat alles NU, HIER plaatsvindt. De toekomst, dat eindpunt, bestaat helemaal niet. En zeker niet in de vorm waarin we die misschien soms visualiseren. NU, HIER bestaat de toekomst slechts uit gedachten, een luchtspiegeling van iets dat onvermijdelijk anders zal zijn of voelen op het moment dat die toekomst geen toekomst meer is maar NU, HIER.
Het voelt ook best smal, zo’n pad. Voor je het weet, loop je er net een beetje naast. En wat gebeurt er dan? Gaat er iets voor altijd mis? En hoort dat gras naast het pad bij het pad of niet? En die plas? Moet ik daar dan dwars doorheen of mag ik van het pad afwijken om droge voeten te houden? Het lijkt mij hetzelfde te werken bij een “levenspad”. Lastig man, om te bedenken waar het loopt, hoe het loopt en of je er nog wel op zit.
Wat mijn mijmering brengt op “volgen”. Dat klinkt toch wel heel erg alsof je erop moet blijven, dat pad. En moet oppassen dat je niet de verkeerde afslag neemt en ineens op iemand anders zijn pad zit en dat je elkaar dan in de weg loopt. “Nee, ga weg! Dit is mijn pad! Blijf er met je voeten vanaf!”. Het lijkt me ook veel twijfels oproepen bij elke afslag die in zicht komt. Een beetje spontaan maar wat wandelen (lees: leven) is er dan gelijk niet meer bij.
En dan moet het dus ook nog van jou zijn, dat pad. ‘Eigen’. Niet met je voetjes op dat van een ander, constateerden we net. Hoe kun je een pad volgen waar nog nooit iemand liep? Want jij bent immers een unieke expressie van en/of een unieke creatie door de 3 principes. Dat is geen pad maar een geïmproviseerde wandeling. Wat “volg je eigen pad” gelijk een onmogelijke opdracht maakt.
En als daarmee dit veelgehoorde zinnetje nog niet voldoende in mootjes gehakt is: als laatste de “je” in dit advies. Is er wel een “je” of een “ik” die een pad kan kiezen en dat netjes volgt? Angela prikt die “ik” hier voor je door ;-).
PS: Vind je dit soort mijmeringen leuk of behulpzaam om wat dieper inzicht te krijgen in wat het leven moeiteloos maakt? Overweeg dan om lid te worden van de KoffieCorner, waar je op elk gewenst moment nét dat laagje dieper kunt gaan door mee te luisteren naar of te kletsen over all things 3 Principles ;-). Klik hier voor meer informatie.
