‘Zonder wrijving geen glans’ is een geliefde uitdrukking van mensen die (veel?) ruzie maken en denken dat je daar een betere relatie van krijgt, of van mening zijn dat geluk voorafgegaan moet worden door lijden. Mag ik daar een ander licht op schijnen? Zonder wrijving af te wijzen of te vermijden?
Hoewel het feit dat we in een wereld van de vorm leven wrijving mogelijk maakt, kwam door een defect aan onze auto in mij de gedachte op dat wrijving juist zorgt voor (in dit geval dure 🙂 ) slijtage. We gooien niet voor niets olie in de motor om te zorgen dat alles zo soepel mogelijk draait! En in ons lichaam zit kraakbeen; een spiegelglad weefsel dat samen met het vocht dat in het gewricht wordt aangemaakt een soepele beweging mogelijk maakt. Want directe wrijving tussen twee botstukken zou slijtage betekenen. Ook zag ik laatst na enige momenten van wrijving tussen wat straatstenen en mijn huid geen glans ontstaan, maar schaafwonden. Als je in je ogen wrijft, kun je ze beschadigen en ook blaadjes kruiden overleven een wrijfbeurt niet. Verder herinnerde ik mij een ongetrainde 42 kilometer lange wandeling in Friesland lang geleden. Wrijving van een sok met mijn hiel zorgden destijds voor pijnlijke blaren. Ik haalde de finish, maar glansrijk was anders 🙂
Als we de term ‘wrijving’ in het kader van intermenselijke relaties bekijken, kunnen we constateren dat de enige wrijving die daar kan ontstaan een (stevig of klein) verschil van mening is. De één gelooft de ene visie, de ander is een tegenovergestelde mening toegedaan. De één wil A, de ander wil B. De één vindt zus, de ander vindt zo. Twee mensen, twee gedachten. Zodra we helder zien dat onze persoonlijke gedachten niet waar zijn, kan er simpelweg geen wrijving meer ontstaan. Dan is er alleen begrip voor hoe onze menselijke ervaring wordt gecreëerd en daarmee voor onszelf en de ander. Dan kan er vol vertrouwen worden rondgehangen in de stilte vóór onze persoonlijke visie en gekeken wat er, vanuit het niets, voor (glanzend!) nieuws en fris kan opkomen. (En dit is, voor de sceptici onder ons, héél iets anders dan ’toegeven voor de lieve vrede’ uit angst voor wrijving!)
Sydney Banks, de man die meer dan veertig jaar geleden de 3 principes formuleerde als metafoor voor het mechanisme achter de menselijke ervaring en verwijzing naar de Eenheid daaronder, sprak altijd van ‘liefde en begrip’ als permanente oplossing voor tijdelijke verschillen van inzicht. Het smeermiddel voor relaties is wat ons betreft inzicht hierin. Ben je nieuwsgierig naar deze ‘methodeloze’ methode, dan gaan wij daar graag met jou over in gesprek. Bijvoorbeeld op één van onze Shiftdagen. Maar je bent ook samen welkom voor een privé-traject. Daar lees je meer over onder het kopje ‘coaching‘ op de site.