Is het je wel eens opgevallen dat er onwijs veel geschreven en gepraat wordt over het verbeteren van relaties? Je kunt geen tijdschrift open slaan of je komt iets tegen om je huidige relatie ideaal te maken of – als je nu geen relatie hebt – de ideale partner te vinden. Artikelen als “7 tips om je seksleven te verbeteren”, “3 manieren om de communicatie met je partner te verbeteren”, “Zo selecteer je de ideale partner” en “Zelftest om je ideale match te bepalen” vliegen je om te oren.
We lijken een enorme verbeterdrang te hebben als het om relaties gaat. Een verbeterdrang die in mijn ogen gepaard gaat met een behoorlijke dosis eisen en verwachtingen over hoe een relatie hoort te zijn en hoe een partner zich zou moeten gedragen.
We hebben blijkbaar concepten in ons hoofd over wat ‘goed’ is en wat niet. Over wat beter is en wat minder fijn. Allemaal in de verwachting dat “als hij… ” of “als zij…” wij een stuk gelukkiger zouden zijn dan nu.
Ondertussen kijken we met een vergrootglas naar onze huidige of toekomstige partner. Om vooral dingen te constateren die beter moeten of niet fijn zijn. En het ergste is: met dat wat er schijnbaar mis is met jouw relatie of partners in het algemeen krijg je aandacht van je vrienden en de media. Constateringen als “Hij drinkt zoveel”, “Ze is zo weinig thuis”, “Hij vergat alweer de boodschappen te doen” mogen rekenen op onmiddellijke aandacht. Degene waar je dit tegen opmerkt, springt in de regel direct bovenop jouw ‘probleem’. Om je te helpen, ogenschijnlijk. Want we houder ervan om dingen op te lossen en anderen te helpen.
Ik vind het ramptoerisme.
Verlekkerd kijken we naar de ellende van een ander en zwelgen we in wat er zogenaamd mis is in onze eigen relatie. Zien we overal vooral potentiële partners waar iets mis mee is. En staan daar dan graag en uitgebreid bij stil. Niet omdat het er beter van wordt (die arme partner heeft immers geen schijn van kans als hij/zij met een vergrootglas bekeken wordt) maar omdat het zo lekker veel aandacht genereert.
Ik stel voor daarmee te stoppen. Geen ramptoerisme meer te bedrijven maar lekker hard door te rijden als er een relatie-ongelukje gebeurt. Gewoon negeren. Niet over praten, niet over nadenken. Wat je aandacht geeft groeit. Let liever op wat er wel soepel loopt. Dat geeft je zoveel meer tijd en ruimte om te genieten van wat er mooi en goed is!
