Na kennismaking met de 3 principes, lijkt dit paradigma voor sommigen in eerste instantie een ‘nieuwe manier van denken’ te zijn. Gebaseerd op die aanname worden er vervolgens vragen gesteld. Bijvoorbeeld: “Hoe ga je om met mensen die heel anders denken dan jij? Die overal een probleem van maken, die de buitenwereld als onveilig en bedreigend beschouwen? Wat zeg je tegen mensen die diep geloven in concepten als ‘puberteit’, ‘conflictbeheersing’ of die ‘doelen stellen’ en ‘succes’ verheerlijken? Hoe help je je kind of partner of collega om te zien dat hun probleem wel meevalt of maar een gedachte is?” Deze vragen zijn allemaal heel logisch als je de drie principes ziet als een nieuwe manier van denken. Echter, het is geen manier van denken. Het is een uitleg over hoe ieder mens een veranderlijke, illusoire ervaring creëert (of eigenlijk; IS) en een verwijzing naar de onveranderlijke waarheid daarachter.

(Diep) inzicht hierin kan er zomaar voor zorgen dat de behoefte om mensen ‘op andere gedachten’ te brengen volledig verdwijnt. Wetend dat geen enkele menselijke gedachte of concept uiteindelijk waar is. Ook niet degene die jij toevallig denkt! Daarmee verdwijnen bovenstaande vragen van tafel (maar blijf ze ons gerust stellen, dat vinden we heerlijk!) en blijft de enige ‘uitnodiging’ aan onszelf: kijk naar ‘binnen’. Naar het niets waar alles uit ontstaat.

Het is niet mijn zaak wat jij denkt. Het is niet eens mijn zaak wat ik denk. Ik hoef in gesprekken bij de kassa van de supermarkt of op het werk dus ook geen ‘beter’ idee tegenover het jouwe te zetten of mijn ‘geloof’ te verkondigen! Ik hoef me alleen maar bewust te zijn van het feit DAT we allemaal denken. Dat er een fantastisch spel gaande is in de wereld van de vorm, waarbij een zee van energie nét doet alsof hij miljarden golfjes is. Jij en ik en de rest van de wereld. Wat een magisch spektakel.

En als jij daar oprecht nieuwsgierig naar bent, kunnen we samen dit paradigma verkennen en ons verwonderen over wat voor moois er tevoorschijn komt als we diep (die zee in?) duiken en voorbij de goede en slechte ideeën of de ideeën van goed en slecht kijken. Hoe liefdevol en helder en open de ruimte is waarin zelfs ‘jij’ en ‘ik’ verdwijnen.

Foto © Rob Tol