Is het je wel eens opgevallen dat we helemaal geen theorie over het leven nodig hebben om te leven? Dat we geen enkel idee over relaties te hoeven hebben om te relateren? Dat we geen enkele theorie nodig hebben over de opvoeding om te vaderen of moederen? Dat we geen enkel concept nodig hebben over spel om te kunnen spelen? Dat we geen enkele theorie over voeding nodig hebben om te eten?

Dit viel mij in omdat ik mijmerde over veelgestelde vragen, waarin de categorie ‘wat doe ik dan als…?’ een grote plaats inneemt. Blijkbaar zijn we vergeten dat we leven ZIJN en derhalve in elk moment simpelweg bewegen met en in alles. Een respons op dit moment hebben. Zonder het eerst tegen een theorie of concept aan te houden. Dat besef laat wat mij betreft een enorme berg aan vragen in rook opgaan.

Even een paar voorbeeldjes, om het praktisch te houden en begrijpelijker te maken:

-Je bent alleen en zou het fijn vinden om samen door het leven te gaan, zoals we dat zo leuk noemen (het kan helemaal niet, maar dat terzijde 🙂 ). Er komt een man of vrouw opdagen en die vraagt je mee uit eten. Het enige wat er dan van je verlangd wordt is een antwoord op de vraag: ‘ga je mee uit eten?’. That’s it. Een ja of een nee. Misschien een ‘ik weet het nog niet’, maar daarmee zijn het aantal mogelijke (heldere!) antwoorden écht uitgeput. Lijkt het ingewikkelder te zijn dan dat, dan kunnen we er zeker van zijn dat je een theorie of een concept hanteert en checkt. Over relaties en wat daarbij hoort of zou moeten. Over de ‘juiste’ partner of het goede moment. Over ‘jezelf’.

-Je hebt het idee dat je ‘gezonder’ wilt eten (we hebben alleen daar al een miljoen theorieën over, maar goed, dat even terzijde). Je bent op visite bij je vriendin en die vraagt of je slagroomtaart wil. Het enige wat er dan van je gevraagd wordt is een antwoord op die vraag. Taart of geen taart? In dit moment. Simple comme bonjour. Je hebt er geen verhaal bij nodig waarom wel of niet en hoe het past of niet past binnen jouw theorie over gezond eten, want dan ben je alweer…..juist; met een theorie bezig en die hadden we nu net niet nodig om taart of iets anders op te eten of af te slaan.

-Je hebt een kind en wil het graag de juiste waarden en normen bijbrengen (wat dat zijn is natuurlijk compleet bedacht en afhankelijk van cultuur, tijd en theorie, maar dat terzijde). Het kind vraagt je ergens om, of vraagt je iets te doen. Dan is dat ook het enige waar je op hoeft te reageren, in dit moment. Weer een eenvoudige (heldere!) ja of nee. Wil je het geven of (nu) niet? Wil je het doen of (nu) niet? Elk gevolg dat je fantaseert, elke opvoedrichting die je ooit geadopteerd hebt en checkt, iedere terug- en vooruitblik is conceptueel en theoretisch. Daar hebben zowel jij als het kind helemaal niets aan.

Je kunt het een beetje vergelijken met autorijden. De (praktische!!!) techniek daarvan leer je al doende. Vervolgens beweeg je je in het verkeer en heb je een respons op wat er zich in elk moment voordoet. Een rood verkeerslicht, een overstekende voetganger, een scherpe bocht. Maar het heeft totaal geen zin om te praten over, of vragen te stellen over iets wat zich (nog) niet voordoet. Om een theorie te hebben over hoe elke autorit moet verlopen.

Zo leer je de techniek van leven ook al doende. Hoe je loopt, een treinkaartje kunt kopen of de tv aanzet. Praktische dingen. Meer is niet nodig. Want je hebt zonder meer een passende respons in elk moment. Je hebt zonder meer een helder antwoord op de vraag die je nú gesteld wordt (al is het maar ‘ik weet het niet’). Je hebt zonder meer een kloppende reactie op wat zich voordoet of wat er op je af lijkt te komen. Gewoon, op gevoel.

En ik aarzel een beetje om dat laatste op te schrijven, want geef de mens de kans en hij maakt van dat ‘op gevoel’ ook weer een theorie of concept. Of een probleem in de zin dat hij niet weet ‘wat het gevoel zegt’. In dat geval heb ik wel een heel praktische tip, trouwens: gooi een muntje op. Wat maakt het uit? (Hoor je bij deze opdracht al de weerstand (angst), de theorieën, de concepten en de verhalen binnenvallen? 🙂 )

Alle ‘hoe’ vragen gaan over theorie, idee en concept. En dat is niet ‘Leven’ zelf. Hoe moet je leven? Je doet het al. Je bent het al. Er is niets (extra’s) voor nodig.

Image by mohamed Hassan from Pixabay