‘In welke wereld leef jij?’ las ik een hele tijd geleden ergens. Op Twitter geloof ik, toen dat nog bestond. Het was geen open vraag, maar een reactie op een bericht dat de lezer kennelijk niet aanstond. Het proefde naar minachting of tenminste kritiek. Althans; dat was mijn perceptie.
Wat er ongezegd gezegd werd was: jij gelooft de verkeerde dingen. Jij ziet niet wat er werkelijk aan de hand is (en ik dus wel). Jij hebt onvoldoende of de verkeerde kennis. Jij leest de verkeerde dingen en kijkt naar de verkeerde dingen. Jij bent niet realistisch. Ik weet het beter dan jij. Mijn wereld is de echte wereld.
Interessante ideeën, gezien vanuit ‘begrip van’ of ‘inzicht in’ de werking van de 3 principes. Die beschrijven hoe van moment tot moment, of eigenlijk in een eeuwig nu, een (schijnbare) wereld wordt gecreëerd, via Thought, Consciousness en Mind. Waar vervolgens ruzie over gemaakt kan worden. Thought creates a world and then says: I didn’t do it (David Bohm) wordt in dit geval: Het Denken creëert een wereld en zegt dan: deze creatie is de échte wereld! Jouw creatie niet!
Op de vraag ‘in welke wereld leef jij?’ kunnen we eigenlijk allemaal steeds hetzelfde antwoord geven: ‘In een gedachtewereld. In een persoonlijk gemaakte en gevoelde denkprojectie. Net als jij.’ Hoeven we dáár niet meer over te twisten. Hoeven we onze ‘eigen’ wereld of waarheid niet meer te verdedigen. Kunnen we in gesprekken of binnen relaties constateren: ‘oh, zó ziet het/ dit/ de wereld er voor jou uit!’
