In natuurgebied De Lange Duinen, hier bij ons in Soest, “mag de natuur zijn gang gaan”, lezen wij op borden die we tegenkomen tijdens het wandelen. Wat volgens de uitleg betekent dat het stuifzand de ruimte krijgt om lekker te stuiven waar de wind het heen waait.
Mooi gegeven. In theorie, bleek.
Want tot mijn verbazing kwam ik tijdens het uitlaten van Olivier een enorme graafmachine tegen. In diezelfde duinen waar het stuifzand “vrij spel” krijgt, was iemand druk bezig om dat ‘vrije’ zand te verplaatsen. Blijkbaar was het niet de goede kant opgewaaid. Waren er toch ongemerkt eisen aan de gang die de natuur mag gang.
Het deed me denken aan wat wij als mensen op allerlei vlakken geneigd zijn te doen.
“Ga je gang, schat, doe waar je blij van wordt”, blijkt slechts een fijn uitgangspunt totdat hij besluit zijn goeie baan op te zeggen en jou laat opdraaien voor het gezinsinkomen. Dan blijkt ineens dat er grenzen zijn aan dat ‘doen waar je blij van wordt’.
“Ik laat mijn kinderen hun eigen ontwikkeling volgen”, was een mooie gedachte totdat het erop gaat lijken dat er eentje blijft zitten of besluit geen diploma te willen halen. Dan ineens blijkt dat kinderen hun eigen ontwikkeling mogen volgens, zolang het maar de ontwikkeling is die jij de juiste acht.
“Vriendschap moet geen knellende band zijn en als vrienden stel je geen eisen aan elkaar”… totdat je erachter komt dat de vriend in kwestie jouw privé-ontboezemingen als act in zijn theatershow heeft gebruikt. Ai… ineens bleken er toch eisen te zijn; over privacy en vertrouwen, in dit geval.
Het lijkt alsof we het een heel aantrekkelijk idee vinden om geen eisen aan anderen te stellen, hen niet te beperken in hun vrijheid en hen de ruimte te geven hun eigen pad te volgen. Maar net als dat stuivende zand alleen vrij mag stuiven waar de bosbeheerder dat okay vindt, betekent onder mensen “ga je eigen gang” vaak “ga je eigen gang zolang het in de volgens mijn normen juiste richting is”.
Fascinerend.
En waarom eigenlijk? Ik herken maar één reden: onzekerheid en/of angst. (als je al verschil tussen die twee kan maken). Onzekerheid over geld, het huis, of jij wel goed behandeld wordt door je partner. Onzekerheid over de toekomst van het kind of je eigen rol als ouder. Onzekerheid over wat anderen van je zullen zeggen of denken… het is een eindeloze lijst van mogelijke onzekere gedachten die ten grondslag ligt aan het feit dat je toch ongemerkt & ongewild eisen aan anderen stelt.
En onder al die onzekere gedachten over schijnbare dingen ‘daarbuiten’, ligt altijd maar één misverstand: je weet niet wie je werkelijk bent. Je hebt niet door dat je de bron zelf bent en tegelijkertijd onderdeel van de illusie die vanuit die bron gecreëerd wordt.
PS: Wil je hier graag over doorpraten? Graag! Duik lekker met ons de diepte in tijdens de driedaagse Dieper Inzicht, kom naar een Shiftdag of, als je liever online met ons in gesprek gaat: sluit je aan bij de Makkelijk Leven Community.
