“Als je zoiets zegt dan zorgt dat ervoor dat ik me onzeker voel.”

“Waarom viel het je niet op dat ik naar de kapper ben geweest? Nu voelt het alsof ik dat geld voor niets heb uitgegeven en ik wilde er juist leuk uitzien voor je verjaardag.”

“Kan je me even vasthouden en zeggen dat je van me houdt?”

Drie uit het leven gegrepen uitspraken. Je hebt ze vast wel eens gehoord of misschien zelfs wel eens zelf uitgesproken binnen een relatie.

Met name liefdesrelaties lijken geteisterd te worden door dit soort verwachtingen en de behoefte aan bevestiging, maar ook binnen families of tussen vrienden komt het voor.

“Ik voel me zo omdat JIJ iets gedaan hebt,” zeggen we eigenlijk. Waarmee we de oorzaak van een nare gedachte of een naar gevoel bij de ander leggen.

Best logisch. Tenminste, als je gelooft dat er iets te doen is als je je beter wilt voelen. Denkt dat je hard moet werken (of iemand anders hard moet laten werken) om je weer goed te (laten) voelen, je terug te brengen bij een fijne gemoedstoestand.

Maar dat is niet hoe het menselijk systeem in elkaar zit. 😉

Soms voel je je niet fijn, dat klopt. Er zijn gedachten over wat je partner moet zeggen, over waarom het hem of haar niet opvalt dat je een bob hebt laten knippen en over wat hij of zij moet doen als je verdrietig bent. En vervolgens gedachten over wat dat betekent en wat het zegt over jullie relatie dat de ander iets wel of niet deed of zei.

In die momenten voel je dus nooit je partner, maar altijd jouw gedachten. Dat haalt je alleen niet weg bij dat fijne gevoel waar je naar verlangt. Want die vreugde en heelheid waar je bewust of onbewust naar op zoek bent op momenten dat je je verdrietig, boos of onzeker voelt, die zit al in je. Die ben je. Wat er ook gebeurt.

Zodoende ben je ook nooit werkelijk weg bij een gevoel van oké zijn. Het enige dat je erbij weghoudt zijn je illusoire gedachten in het moment.

Dat besef maakt het stukje bij beetje steeds onlogischer om het hierboven beschreven type uitspraken te doen en het leven steeds iets luchtiger. Let maar op. 😉