Soms kom je op de gekste plekken een inzicht tegen of realiseer je je plotseling wat een concept iets dat gezegd wordt of gebeurt eigenlijk is. Op TV bijvoorbeeld.
Eén van mijn guilty pleasures is feelgood series kijken op Netflix die heel eerlijk gezegd niet altijd van de allerhoogste kwaliteit zijn. The Good Witch bijvoorbeeld – een serie over Cassie, een vrouw met semi-magische krachten die een B&B runt in een schattig fictief dorpje ergens in Amerika.
In de aflevering van die serie die ik laatst keek waren er twee gasten in de B&B die elkaar leuk vonden en op date gingen. Wat goed beviel. Ze vonden elkaar echt leuk en wilden misschien wel met elkaar verder. Maar wat bleek? De meneer was niet zomaar een meneer. Nee, hij was een prins.
Toen de vrouw erachter kwam verzuchtte ze letterlijk tegen Cassie: “Het was zó veel makkelijker toen ik dit nog niet wist.” En dát vond ik een interessante uitspraak.
Want de man was altijd al een prins geweest. Aan hem was niets veranderd. En toch voelde dat stukje kennis voor de vrouw als een groot probleem. In één klap veranderde het hele toekomstbeeld dat ze voor zich had gezien met die leuke nieuwe man die ze had ontmoet. Nu was hij een prins en dat betekende dingen. Dat hij iemand anders was dan ze dacht, verplichtingen bleek te hebben waar ze eerder niets van wist en ook nog eens tegen haar gelogen had. Cue the drama.
Dat lijkt iets te zijn wat we wel vaker doen als mensen. Niet zozeer iedere keer als we een prins tegenkomen, want dat zal ongetwijfeld niet zo heel vaak voorkomen. Maar als we iets nieuws te weten komen over iemand die we dachten te kennen. Of beter gezegd: over iemand waarover we op een eerder moment al een bepaald beeld hadden gevormd.
Want dat is wat we doen: we bekijken de wereld door het filter van onze gedachten en dat filter kleurt zodoende hoe we de dingen om ons heen waarnemen. Eén nieuwe gedachte kan daarom een heel nieuwe ervaring teweeg brengen. Een ervaring waarin het kan lijken alsof er iets te doen is omdat ‘alles anders is’.
Veel mensen zijn geneigd zich te laten leiden door hun gedachten. Want als je het denkt, dan moet het wel waar zijn. Alleen… dat is het gewoonweg niet. Gedachten zijn geen representatie van een onwrikbare waarheid. Een gedachte is niets meer dan een vloeibare, betekenisloze energie die door je heen stroomt. En vanzelf weer weggaat als je het de kans geeft. Als je je dat realiseert, dan hoeft alles niet anders te zijn.
Toen het nog niet in ons hoofd zat, niet in ons bewustzijn was, hoefden we geen rekening te houden met ‘Het Ding’ en was er vrijheid om ons te gedragen op de manier die in ons opkwam en waar we ons prettig bij voelden. En die vrijheid heb je nog steeds. Die is nooit weg geweest.
Wat er in je opkomt als je dat inzicht krijgt weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat er vanzelf een beweging komt. Op een gegeven moment komt de behoefte om achterop het witte paard van die prins te springen of om een relatie te beëindigen of juist voort te zetten op een nieuwe manier. Het enige dat je tegenhoudt zijn je gedachten. 😉
