Het lijkt vaak wel alsof andere mensen in staat zijn om ons een bepaald gevoel te geven. Hetzelfde geldt voor gebeurtenissen en ‘dingen’. Het lijkt alsof die wat bij ons los kunnen maken.
Als je verliefd bent, is het net alsof de vlinders in je buik veroorzaakt worden door de nabijheid van die ene speciale persoon. Je voelt ze tenslotte niet als je de buurman voorbij ziet lopen of als je afrekent in de supermarkt (als je tenminste niet verliefd bent op de buurman of de caissière ;-))
Krijg je promotie, lijk je trots en blij vanwege de erkenning die je hebt gekregen voor je goede prestaties. En door het vooruitzicht aan een coole nieuwe baan, die meer status of extra uitdaging met zich meebrengt. Logisch toch, dat je daar naar uitkijkt en daar iets bij voelt?
Heb je ruzie, dan heb je het gevoel dat de ander iets moet veranderen in zijn of haar gedrag zodat jij je beter kunt voelen. Jij bent niet degene die jou niet respecteert door jouw sokken nooit in de wasmand te gooien, dat is hij! Jij reageert hier niet overdreven emotioneel, zij moet gewoon normaal doen!
Het lijkt zó echt… Maar dat is het niet. Vroeger als kind riep je misschien wel pesterig naar anderen “Wat je zegt ben je zelf met je kop door de helft!”, je niet realiserende dat “Wat je denkt ben je zelf” meer accuraat zou zijn.
Geheel onschuldig en (vaak) onbewust creëren we onze eigen realiteit met onze gedachten. De realiteit krijgt geur, kleur en geluidseffecten doordat je bewustzijn ze animeert. En binnen de kortste keren kijk je naar een film die heel echt lijkt, maar het niet is.
Je doet het zelf. Jij bent de regisseur van je eigen films en de eigenaar van de hoofdbioscoop waarin ze afgespeeld worden.
Het is dus nooit de persoon of de situatie die een gevoel veroorzaakt – jij bent de enige die dat kan.
Natuurlijk is het oké om je warm van binnen te voelen als je nieuwe vlam in de buurt is, happy te zijn met een promotie of om een keer boos te zijn, we zijn tenslotte mensen. Geen gevoelloze robots. Dat we dit talent hebben is ontzettend mooi, maar…
Toch kan het rust geven om het inzicht te hebben dat je niet overgeleverd bent aan je emoties en aan de andere mensen die ze zouden veroorzaken. Met name in situaties waar het misschien even niet zo’n fijn gevoel is, helpt het namelijk om niet te acteren op alles wat er voorbij komt in de film. En dat maakt die niet-zo-fijne ruzie korter, je hoofd rustiger en je leven makkelijker.
