We maken van onze voorkeuren vaak vaste voorwaarden. Zonder ons te realiseren dat we dat doen, zonder in de gaten te hebben dat we daarmee onszelf enorm beperken. We verspelen zo de gelegenheid om in alle vrijheid ons oneindige potentieel te zien en te vervullen. Tijdelijk hoor, want je hebt in elk moment de gelegenheid om te doorzien wat je doet: geloven in een zelfgefabriceerd verhaal over hoe jij en je leven zou moeten zijn of eruit zou moeten zien.
Welke voorwaarden jij hebt verzonnen kun je alleen zelf zien, maar ik noem er een paar die ik in de loop der jaren bij mezelf en anderen heb opgemerkt en gehoord. Misschien herken je er één. Of meerdere.
Ik moet mijn doelen halen -mijn kinderen moeten wel de mogelijkheid hebben om te studeren, financieel gezien -ik moet een meerjaren plan hebben – ik moet eerst van mijn verlegenheid af -ik wil een fijne relatie – ik moet mijn streefgewicht bereiken – ik wil wel hier blijven wonen- ik moet een vast contract- ik moet minimaal x verdienen- ik moet wat meer zelfvertrouwen krijgen- ik moet zo gezond mogelijk leven -ik wil een baan/man die bij me past -mijn kinderen moeten een goede start in het leven krijgen en dat begint bij een goede opleiding/opvoeding – ik moet wel aan het werk blijven – ik moet wel een dak boven mijn hoofd hebben – ik moet er wel een beetje leuk uit blijven zien- ik wil voor mezelf beginnen – ik moet minstens x aan omzet halen – ik moet van mijn keuzestress af – ik moet weten wat ik wil.
Het lijken allemaal heel ‘normale’ dingen en van de meeste zul je waarschijnlijk zeggen: dat is toch logisch? Of: dat is toch niet teveel gevraagd? Of zelfs: natuurlijk moet dat! Andere bestempel je wellicht als ‘volkomen belachelijk’ of ’triviaal’. En dat is ook het punt. We verzinnen die voorwaarden stuk voor stuk, hoe logisch ze ook lijken. En daar is op zich niet zoveel mis mee, ware het niet dat we na het (onbewust of bewust) vaststellen van zo’n voorwaarde vervolgens heel krampachtig aan de slag gaan om vooral maar te bereiken wat we willen of vooral maar vast te houden aan wat we hebben.
We vergeten dan helemaal dat ons uitgangspunt, onze voorwaarden, volledig uit de lucht gegrepen zijn. Immers, wij kunnen helemaal niet weten hoe het leven zich moet ontvouwen. Wat niet wegneemt dat we voorkeuren kunnen en mogen hebben. Maar de realisatie dat die niet vaststaan (want evenzo verzonnen zijn), kan al ruimte bieden aan een vrijer bewegen. Daarmee krijg je de gelegenheid om veel meer mogelijkheden te zien. Om te ervaren dat je in essentie een onbeperkt wezen bent. Om vanuit je eigen wijsheid te leven. Vanuit je hart, dat geen voorwaarden kent.
Het verschil herkennen tussen een voorwaarde en een voorkeur betekent voor mij het verschil tussen stressvol/angstig ploeteren (want ik moet natuurlijk wel…) en in vrijheid voortbewegen (ik wil graag…).