Soms bedenk dat je een pen mee wilt nemen, loopt naar de la waar ze in liggen en terwijl je voor het dressoir staat, ben je vergeten wat je er ook alweer kwam doen.
Of je bent in gesprek, luistert en er komt een handig feitje in je op dat je zo meteen even wilt delen, als die ander uitgesproken is. Op het moment dat jij iets kunt zeggen, ben je de gedachte alweer kwijt.
Gedachten zijn zó vluchtig, we staan er alleen vaak niet bij stil. Omdat áls we een gedachte denken hij vaak zo enorm belangrijk en groot kan lijken.
De herkenning van de vluchtigheid van gedachten was voor mij, als ik er nu naar kijk, misschien wel het belangrijkste inzicht dat ik kreeg toen ik in de richting van de 3 Principes ging kijken. Het inzicht dat alle daaropvolgende inzichten mogelijk maakte. (Voor mij dan hè, er is beslist geen volgorde van inzichten en mijn inzicht kan voor jou totaal nietszeggend zijn, dus kijk vooral zelf).
Toen ik net in de richting van de 3 principes keek, begon me op te vallen dat een gedachte maar heel kort aanwezig is. Soms wordt hij opgevolgd door een gedachte die erop lijkt of die erop voortborduurt, maar dat neemt niet weg dat de gedachte zelf slechts een flits is. Een milliseconde of korter. Soms zó snel dat ik hem niet eens echt waarneem of kan onthouden.
Misschien leuk om eens te testen of je die vluchtigheid herkent door te proberen een gedachte ‘vast te houden’. Laten we er een oefeningetje van maken:
- Denk een zinnetje
- Blijf diezelfde gedachte 1 minuut lang denken zonder wijziging in het zinnetje en zonder dat je tussendoor iets anders denkt.
Ik wacht even tot de minuut voorbij is…
…
En? Mislukt? 😉
Toen ik – keer op keer – tot de conclusie kwam dat gedachten supersonisch snel voorbij zijn en in razend tempo worden opgevolgd door een nieuwe gedachte, begon ik me af te vragen wat het waarheidsgehalte van zo’n flits-energietje dan eigenlijk was.
Daarbij viel het me ook steeds weer op dat met zo’n flits-energietje desalniettemin een PANG! aan gevoel mee kon komen. Een PANG! van angst, onrust, ongemak of meer algemeen ‘schuren en wringen’. En als dat gebeurde, leek het noodzakelijk om iets te doen om dat gevoel weg te krijgen.
Dan zocht ik naar een oorzaak zodat ik het gevoel kon oplossen. Of ik ging eten, tv kijken, telefoneren of opruimen (dat laatste helaas niet heel vaak hoor) met het idee dat daardoor het gevoel weg zou gaan.
En natuurlijk ging dat gevoel weg. Alleen had dat niks te maken met wat ik had gedaan om het te laten verdwijnen.
Want het flits-energietje dat het gevoel of de emotie meebracht, was allang weer weg. Vervangen door een volgend en een volgend en een volgend en een volgend denk-flits-energietje.
Voor mij zorgde dit voor de herkenning dat zowel gedachten vluchtig zijn als de mee opkomende emoties/gevoelens waar we ons vaak zo druk over maken.
Hoe is dat voor jou? PS: Zin om eens dieper te kijken naar emoties & gevoelens vanuit dat 180 graden andere paradigma van de 3 principes? Je bent van harte welkom bij de Shiftdag ‘De 3 Principes & Emoties’.
