We blijven deze week in de scheepsmetaforen 🙂 . Een lieve gesprekspartner meldde laatst dat ergens minder lading op zat. Dat vond ik een mooi beeld.
Wetend dat de lading niet is wat er gebeurt, niet is wat er gezegd of geschreven wordt, niet is wat er speelt of lijkt te spelen. De lading is een persoonlijke perceptie, een persoonlijke interpretatie, een persoonlijke betekenis, een persoonlijk gemaakte gedachte. Gebeurt gewoon, niets ‘verkeerd’ aan; WEL ongelooflijk handig om te weten DAT dit gebeurt. Om je, steeds weer en steeds meer, bewust te zijn van datgene wat je ervaring ‘bepaalt’. De zwaarte van de lading, het gevoel dus, wijst je er op. Kun en wil je het horen? Ben je bereid te kijken en te beseffen wat het is? Hoe het werkt? Daarmee kan het vanzelf oplossen.
En ja, het kan even slikken zijn om deze invalshoek te ‘accepteren’ als de beschrijving van hoe het leven, of jouw ervaring daarvan, écht werkt. Want het kan lijken dat je een ander ‘off the hook’ laat. Het kan lijken of je de situatie negeert. Het kan lijken dat je je recht niet haalt of je gelijk niet krijgt. Het kan lijken of je iets verliest.
En dat is eigenlijk ook zo. Maar dan wel op een manier die inzichtelijk is. Die je misschien of uiteindelijk zelfs doet beseffen dat die ander ook wordt ervaren via een persoonlijke perceptie, een persoonlijke interpretatie, een persoonlijke betekenis, een persoonlijk gemaakte gedachte.
Vraag: How should we treat others? Antwoord: There are no others. ~ Ramana Maharshi
Wat je verliest is je eigen (persoonlijke) lading. Je verliest zwaarte. Je verliest de optie op of neiging tot slachtofferschap. Je verliest druk en stress. Je verliest mogelijkerwijs alles wat aangeleerd is. Wat overblijft is wat je altijd al was. Hoe je dat ook wil noemen. Rust, ruimte, oké-zijn, welzijn of een andere term.
En soms blijft er wat lading achter. Wat niet weg is, is niet gezien (voor wat het is), denk ik dan. Geeft niets. Er is een heel leven om te ont-dekken en te ont-laden, en misschien komen we, levend als mens, in dualiteit, met contrast, nooit tot de lege bodem. Who cares? Als je maar beseft dat die bodem er is. Dat jij dat (nu al) bent.
Vaar lekker verder en vaar wel!
