We hebben de gewoonte aangenomen om ‘aan de slag’ te gaan met bepaalde ervaringen. Handen uit de mouwen om van je angst af te komen. Bewust rustmomenten zoeken om je stress te bestrijden. Een plekje zoeken om je verdriet te stallen. Een truc toepassen om je spanning los te laten.
Doen is fijn en geeft de illusie van controle. Of het lukt niet, en dan leidt het tot weer andere ervaringen: weerstand, onmacht, frustratie, moedeloosheid. Misschien willen we daar dan ook weer mee aan de slag.
Persoonlijk zou ik bij dergelijke ervaringen, die we vaak ‘klachten’ noemen omdat ze door deze benadering chronisch zijn geworden, liever vragen: wie weet dat? Of: wat ervaart het? Of: in welke ruimte komt het op? Of: wie kent deze angst, stress, verdriet, spanning, weerstand, onmacht, frustratie en moedeloosheid?
En mocht het antwoord ‘ik’ zijn, dan kunnen we verder vragen: wat is dát dan? Als je op deze manier nieuwsgierig wordt en wat verder graaft, vermoed ik dat er Niets overblijft. En dat is Alles.
Afbeelding van Ryan McGuire via Pixabay
