In Amerika schijnen ze vandaag aan ‘Opposite Day’ te doen; een dag waarom je met alles wat je zegt, het tegenovergestelde bedoelt. “Ik wil geen koffie” betekent dan juist “Ik wil koffie” en “Ik krijg dit rapport vandaag niet af” wil dan zeggen dat je het rapport vandaag wél inlevert. Lijkt me best vermoeiend, om de hele dag een vertaalspoor in je hoofd te moeten hebben bij alles wat er tegen je gezegd wordt.
Het is wel een geinige verwijzing naar hoe we leven in een wereld van tegenstellingen. Donker & licht, goed & fout, mooi & lelijk, fijn & minder fijn, vol & leeg, wit & zwart, wel & niet… Helemaal niet erg en een fact of life – de menselijke ervaring bestaat bij de gratie van dualiteit en contrast. Toch denk ik dat er wel iets te zien valt op het gebied van tegenstellingen wat het leven makkelijker kan maken.
Om een tegenstelling te kunnen constateren, heb je een mening of oordeel nodig. “Dit is fijn” of juist “dit is niet fijn”. “Dit is (minder) goed”. “Dit is lelijk”. “Dit is mooi”.
Allemaal nog niks mis mee. Als we daar een punt zouden kunnen zetten. Zoals ik hierboven doe na mijn mening “Lijkt me best vermoeiend” ;-). Meestal gebeurt dat zetten van een punt niet, maar wordt wat we constateren ongemerkt gecategoriseerd in een kolommetje ‘mag wel’ en ‘mag niet’ of ‘dit kan blijven’ en ‘dit moet veranderen’.
Zodra we meningen of oordelen gaan indelen in (beetje)goed/(beetje)fout, ontstaat er veranderdrift of verzet. Dan willen we alleen (beetje)goed en moet (beetje)fout zo snel mogelijk verbeterd worden. Het is het startsein voor klussen aan jezelf en je omgeving. Voor analyseren over hoe het zo gekomen is en hoe we het kunnen verbeteren. En het gaat zó snel, dat formuleren van een mening!
Met dat klussen kunnen we een leven lang doorgaan. Omdat er altijd wel iets is dat beter, sneller, mooier of fijner kan in die steeds veranderende menselijke ervaring. Dus werken we aan onszelf en/of onze omgeving in de veronderstelling dat daar de rust en het welzijn door ontstaan die we zoeken. Omdat we massaal lijden onder het misverstand dat het ultiem lekkere gevoel van geluk door klussen bereikt kan worden. Terwijl dat geluk, die perfectie, is wie je bent vóór al het denken, menen en oordelen.