Laatst liep ik in de IKEA en zag ik een plattegrond. In plaats van simpelweg de functies van de diverse ruimtes te benoemen, werd er gesproken van een ‘oplossing’. Zo was er een woonoplossing, een slaapoplossing en een keukenoplossing. Alsof wonen, slapen en koken een probleem vormden voordat de Zweedse meubelboer om de hoek kwam kijken. Opmerkelijk.
Toen ik een tijdje geleden op een camping verbleef en meehielp, merkte ik dezelfde trend op: de gemiddelde mens zag daar het leven ook als een aaneenschakeling van te tackelen problemen. Door een (boze, verontwaardigde) mening, een angstige projectie in de toekomst of een herinnering aan het verleden, werden er steeds opnieuw schijnbare problemen gecreëerd. Terwijl er in werkelijkheid eigenlijk niets gebeurde. Ja, er was wel eens een vieze wc. Een kapotte schakelaar. Meer aankomsten dan in de agenda of een annulering. Dan waren er dingen te doen. Schoonmaken. Repareren. Puzzelen met de beschikbare plekken of een administratieve handeling.
Geen probleem.
Tenminste, zonder boze, geërgerde of verontwaardigde meningen, angstige toekomstprojecties en herinneringen aan oude ervaringen. En we kunnen écht zonder al dat soort gedachten. Het is overbodige energieverspilling. Een mening draagt nooit iets bij, de toekomst bestaat niet buiten je denken en oude ervaringen zijn alleen nuttig voor het verrichten van repetitieve handelingen (zodat je weet hoe je ook alweer die kassa bedient en waar de schoonmaakmiddelen staan). In alle andere gevallen is de open blik en nieuwsgierigheid voldoende. Dan is er vanzelf ook helderheid van geest en moeiteloos handelen.
Wonen, slapen, koken, poetsen, repareren, regelen, puzzelen; allemaal leven. Geen probleem. Tenzij jij dat denkt.