Een paar weken geleden gaf Linda vorm aan een vaag idee dat al een tijdje speelde. Een app voor de Slagersdochters KoffieCorner. We kozen voor een redelijk eenvoudige versie die toch nog wel een heel aantal technische handelingen vereiste om tot het gewenste resultaat te komen. En hier en daar was er in de app een resultaat te zien dat niet helemaal gewenst was. Zo zagen Linda en ik er op de mobiele versie uit als twee breedbekkikkers en was door hetzelfde ‘foutje’ een eekhoorn op een plaatje uitgedijd tot ongekende proporties.
Linda vroeg de leden die als eerste kennis maakten met de app om feedback te geven. Om te kijken waar nog foutjes ontdekt konden worden. Loopjes in het systeem, linkjes die niet werkten, knopjes die nergens toe leidden, video’s die weigerden full screen te gaan, enzovoorts. Aan de hand van die meldingen kon Linda dan weer aan de app knutselen.
Toen ik één van de zeer gedetailleerde terugkoppelingen las, zag ik ineens dat we in het leven soms (of vaak?) hetzelfde doen. Zonder daartoe uitgenodigd te worden, gaan we steeds op zoek naar wat er nog niet helemaal perfect is. Wat nog niet soepel loopt. Waar en hoe we onszelf, de mensen en dingen om ons heen en het leven in zijn algemeenheid kunnen verbeteren. Waar we nog menen te moeten knutselen, zoals Linda aan de app.
Soms is er de neiging om alle ‘foutjes’ die we signaleren tot in de kleinste details te noteren. In je dagboek of in een intern mentaal opslagsysteem (je hoofd?). Of je meldt bij een vriendin of partner wat er allemaal mis is gegaan en wat er beter zou kunnen (uitzien). Alsof het hele leven een bètatest is.
Ik heb goed nieuws voor degenen die deze neiging per ongeluk hebben aangeleerd en/of gecultiveerd (die noemen we misschien ‘perfectionisten’): je mag ‘m achter je laten. En dat is niet moeilijk als je je eenmaal realiseert dat het leven geen app is die moet werken zoals jij dat wil of bedacht hebt. Geen digitaal programma dat er gelikt uit moet zien.
Relax. Je hebt bij je geboorte niet de opdracht meegekregen om de ‘fouten’ die je in het leven meent te zien te moeten noteren en fiksen. Het leven is geen bètatest maar een wonder dat zich perfect ontvouwt.