‘Master your emotions!’ luidt de titel van een YouTube video die mij recent onder ogen kwam. Ik werd er nieuwsgierig van. In het filmpje legt een enthousiaste man uit hoe we met behulp van bepaalde meditatietechnieken onze emoties meester kunnen worden.
Graag zou ik willen vragen: “waarom?” Waarom zouden we die fantastische menselijke ervaring, die eindeloze en eindeloos gevarieerde stroom van gedachten en gevoelens onder de duim willen houden (als het al zou kunnen)? Waarom willen we koste wat kost onszelf trainen om positivo-robots te worden terwijl één simpel besef het mogelijk maakt om elke ervaring, elk gevoel of emotie in totale vrijheid te beleven?
Wetend dat:
- Gevoelens volkomen natuurlijke bewegingen zijn binnen een groter geheel.
- Elke ervaring ‘slechts’ een resultaat is van het samenspel van drie principes, en in de aard illusoir.
- Wij die ervaring niet ZIJN, maar het geHEEL waar het uit opkomt en weer in verdwijnt.
Dat scheelt je een hoop monitoren, controleren en corrigeren (=moeite)! En dat is wat mij betreft wat vrijheid inhoudt. Zoals een oceaan vrij stroomt en golft maar in de diepte oneindig stil en tegelijkertijd vol leven is. Wil je daar de oppervlakkige bewegingen van ‘onder controle houden’? Veel succes ermee. Wellicht lukt het je, plaatselijk en tijdelijk met de aanleg van dikke dammen. Maar is die oceaan dan nog oceaan?
Het interessante en paradoxale is, dat in de diepe realisatie van deze vrijheid, en in het vrij laten stromen van alle emoties, geen enkel gevoel lang kan blijven hangen. Dat is simpelweg niet hun aard.
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
