Ken je deze uitspraak? Gebruik je ‘m weleens? Mijn zonen vroeger wel. Ik had daar meestal een antwoord op in de geest van: “dat geeft niks, lees maar een boekje of doe iets anders. Je hoeft niet te slapen, alleen maar in bed te blijven.” Niet heel origineel.
Toen ik laatst een volwassene deze zin hoorde uitspreken, dacht ik: NIEMAND kan slapen! Slapen is niet iets wat je kunt DOEN! Het is wat helemaal vanzelf en volkomen natuurlijk gebeurt, met lichaam-geesten. Maar oh, wat is hier een ‘ding’ van gemaakt binnen de menselijke ervaring! Iets om te meten, iets om controle over uit te oefenen, iets om te beoordelen op kwaliteit, iets om te proberen, iets om over te praten, iets om wetenschappelijk onderzoek naar te doen, iets om over na te denken of te stressen.
Maar echt, niemand kan slapen. Het is geen proces waar persoonlijk verantwoordelijkheid voor genomen kan worden (WIE/WAT zou dat moeten doen? Je hersens? Een ander deel van je lichaam? Je geest? En wat is dat dan? Waar zit die?) Slapen is net als spijs verteren, hartkloppen, ademhalen, kijken, luisteren, ruiken, haren en nagels groeien, bloedstromen enzovoorts een functie van het lichaam. Of eigenlijk: van het (oneindig intelligente) leven. Bemoei je er niet mee.
“Ik kan niet slapen.” “Dat klopt. Anders nog iets?”
