Ooit las of leerde ik ergens: ‘herhaling is de kracht van reclame’. En dat lijkt ook zo te zijn. We gaan dingen herkennen die meerdere keren op tv of een ander medium voorbijkomen . We kennen vaak herhaalde reclameriedels uit het hoofd en sommige (oude) commercials of slogans, die je heel vaak in jouw bewustzijn hebt gehad, vergeet je nooit. Iedereen van mijn leeftijd kan ‘Heerlijk, Helder….’ moeiteloos afmaken met het bijbehorende biermerk.

Laatst, toen iemand voor de tweede keer in korte tijd een ‘oud’ gedachtepatroon met mij deelde, dacht ik: het werkt dus ook zo met gedachten. Als er gedachtenriedeltjes eindeloos herhaald zijn, intern of extern, hoeft er maar een klein aanzetje te worden gegeven en hup…..daar pikt het brein het op en maakt het af. Met hetzelfde oude liedje.

En voor je het weet maak je je weer druk over je relatie of je rol als ouder. Zijn er zorgen over geld of gezondheid. Same old, same old. Alsof je (ego-denk-) systeem een gespecialiseerd reclamebureau is dat vermeende problemen steeds opnieuw en op een aantrekkelijke manier aanbiedt. Letterlijk pakkend ook. Het trekt je aandacht en het lijkt jou beet te pakken.

Hoe kom je daar vanaf?

Allereerst zou ik zeggen: herken dat het ‘product’ waar zo overtuigend reclame voor gemaakt wordt (relaties, ouderschap, geld en gezondheid in dit voorbeeld) geen échte zaken zijn, maar uit gedachten-energie bestaan. En ten tweede: wees je bewust van je gevoelens. Het vaak urgent lijkende wringen en schuren dat jou er op attent maakt dat je weer in zo’n reclameriedel bent getrapt. Dat is het.

Je hoeft geen betere reclame te verzinnen. Teveel moeite en nutteloos. Je hoeft je niet terug te trekken uit het dagelijkse leven om geen reclames meer te horen. Onbegonnen werk. Je hoeft, als er eenmaal zo’n reclameriedeltje speelt, deze niet te stoppen. Waarom zou je, als je weet wat dat het gedachten zijn die je niet hoeft te geloven, hoe overtuigend ze ook klinken? Je hoeft ook anderen geen deelgenoot te maken van de inhoud van alle reclameriedels in je hoofd. Al kan dat wél nuttig zijn als je iemand tegenover je hebt die dwars door die reclames heen kijkt en jou wellicht wijst op het illusoire karakter ervan.

Er kwam nog een leuke vergelijking van gedachten met reclames op. De beste reclames (voor de verkoper van het product dan, hè?) zijn degene die je aanzetten tot onmiddellijke actie. Kopen, die drank, want die is heerlijk en het wordt er gezellig van, zoals we op de beelden met blije mensen laten zien! Mis het niet! Of, bij reclames die jou eerst een probleem aanpraten waarvoor de producent natuurlijk een fantastische oplossing heeft: dit is een urgent probleem! Je moet nú actie ondernemen voor het erger wordt!

En ook dit is wat denken vaak ‘doet’, zolang je het heel serieus neemt: jou aanzetten tot onmiddellijke actie uit angst om iets te missen. Of het creëert een (toekomstig?) probleem waarvoor uit dezelfde hoed een oplossing tevoorschijn wordt getoverd.

Tot je ziet hoe het werkt. Tot je je bewust wordt van dit systeem en je in alle rust kunt kijken naar die communicatie. Zonder weerstand, zonder je het probleem toe te eigenen, zonder geloof. Waardoor de urgentie om op gedachten te handelen vanzelf verdwijnt. Je niet langer ‘slachtoffer’ bent van het sluwe reclamebureau in je hoofd. Van het commerciële verstand.

Die trouwens niet je vijand is, maar gewoon z’n werk doet. Denken, communiceren, gedachten aanprijzen als aantrekkelijk en belangrijk. Trap er niet in. Weet wat het is. Word een bewuste gedachteconsument. Zie dergelijke gedachten(patronen) voor wat ze zijn en luister naar de stilte daarachter.

Als niemand interesse meer toont, verdwijnen die reclameriedels vanzelf wel een keer.

Afbeelding van Bruno /Germany via Pixabay