“What would you like to do today?”, zei ik, terwijl ik in de richting van de blonde krullen van mijn zoon’s vriendin keek. Ze zat in kleermakerszit op het bed in mijn camper. Haar zwarte slaapoutfit nog aan, telefoon in haar hand en haar blauwe ogen op mij gericht. Shifthondje Olly had zich genesteld in het holletje dat gevormd werd door haar benen; zijn kleine gele tennisballetje lag voor hen op het bed. De regen tikte zachtje op het camperdak. “Today I am happy to exist”, zei ze.
Wow! Ik vond het een diepe uitspraak ook al werd hij nonchalant uitgesproken. Zó cool om ‘gewoon’ blij te zijn om te bestaan, zonder richting, zonder haast, zonder ‘moeten’.
Het deed me er aan denken hoe vaak we als mensen juist het tegendeel doen van ‘gewoon’ bestaan. We willen van alles of hebben het idee dat er iets moet. Er ‘moeten’ resultaten behaald, toekomsten veilig gesteld, dingen gedaan want anders…
Anders ben je misschien niet goed genoeg. Anders mis je misschien iets. Anders gaat er iets heel erg fout, binnenkort of in de verre toekomst. Anders doe je er niet toe. Anders word je over het hoofd gezien en dan…
Dan, dan…. Ja, wat dan eigenlijk?
Volgens mij kom je, als je die vraag probeert te beantwoorden, weer terug in het cirkeltje van de alinea ervoor. Met alle ideeën over dat Ikje dat het leven zelf moet zien te regelen en het geloof in elke onzekere gedachte die opkomt.
Best een geinige bezigheidstherapie en blijkbaar is het wat gebeurt in de menselijke ervaring. Tot je herkent (of in die momenten dát je herkent) dat er al die tijd al gewoon ‘bestaan’ is. Vóór het Denken en vóór het Bewustzijn daarvan is er altijd al het pure leven (Mind). Ongebreideld leven. Stromend en nooit stilstaand. (nee, zelfs niet als je een dagje op de bank hangt te Netflixen). Leven dat zich voltrekt zonder dat er denken voor nodig is. Bestaan zonder dat je er iets voor hoeft te doen of over hoeft na te denken. In die momenten dat je dát beseft, blijkt ‘happy to exist’ een mogelijkheid voor elke dag!
