Ik val maar even met de deur in huis: de buitenwereld die waargenomen wordt, je ervaring, is niet het resultaat van wat je gedacht hebt of denkt (of, op universeel niveau; het gevolg van Thought) maar een directe (en volkomen neutrale) weerspiegeling daarvan. Één-op-één feedback in het nu. Geen oorzaak en gevolg in de tijd.
En waarom wil ik vandaag dit onderscheid duidelijk maken en communiceren? Simpel: omdat dit besef zoveel ruis kan wegnemen. Omdat dit inzicht zoveel neiging tot fiksen, manipuleren en ‘manifesteren’ kan doen verdwijnen. Je hoeft alleen maar te zien en realiseren: ‘Oh, DIT (wat ik NU ervaar, waarneem als mijn persoonlijke wereld) IS al een effect. Het is binnen en buiten hetzelfde. Één, waargenomen als twee. DIT IS een persoonlijke denkwereld, niet een daarvan onafhankelijke realiteit.
Ik kijk in een spiegel, zou je kunnen zeggen. (Of; er wordt in een spiegel gekeken, voor de puristen). En het spiegelbeeld bestaat bij de gratie van het feit dat er NU in gekeken wordt door/ met/ als een filter van persoonlijk lijkende gedachten.
Fiksen, manipuleren en manifesteren houdt (in mijn beleving althans) oorzaak en gevolg in. Heeft een element van tijd nodig. Als ik maar steeds DIT denk, DAN….(noem een resultaat ergens in de toekomst)…
Alsof je wil en wenst dat de spiegel morgen een rood truitje laat zien in plaats van de blauwe die je nu aanhebt. Alsof je wil en wenst dat het water een andere boom of een ander gebouw weerkaatst dan het nu doet (onmogelijk!) Alsof je wil en wenst dat je spiegelbeeld, als je eenmaal ‘verlicht’ bent of zo, of lang genoeg ‘de juiste dingen denkt’ sereen gaat glimlachen in plaats van de grimas die je nu op je gezicht hebt (je doet namelijk je heel erg je best om iets te fiksen, manipuleren en manifesteren in de niet-bestaande toekomst 🙂 ).
En ja, misschien schrik je wel eens van een weerspiegeling (lijkt er een ervarings feedbackloop te ontstaan, zoals ik dat noem), maar dat is eigenlijk hetzelfde als schrikken van het rode truitje dat je aanhebt. Of balen van het beeld, in plaats van te beseffen dat je het rode truitje ‘zelf’ draagt. Waarbij het rode truitje een gedachte is die NU speelt.
Een spiegelbeeld IS alleen NU. Het slaat geen beelden van gisteren op, of van tien jaar geleden. (Het persoonlijke denksysteem ook niet, maar LIJKT dat wel te kunnen doen. Dat is echter een interpretatie. Een gedachtegang)
Het is HIER, DIT, NU, AL, ALTIJD.
Of….ze zijn het denksysteem weerspiegeld als interpretatie en gedachtegang. (Geen woordspel, maar het weglaten van oorzaak en gevolg. In plaats daarvan een ‘onmiddellijkheid’ beschrijvend)
Ik snap t bijna, denk ik 😉
Niet dus, ander ga ik je dezevraag niet stellen:
Interpretatie en een gedachtengang zijn toch het resultaat van het denksysteem ?