Mag ik iedereen die dit leest en met ons meekijkt in de richting van de 3 principes even virtueel omarmen en geruststellen met de garantie dat je niets fout doet en niet gefikst hoeft te worden?

Soms vind er in gesprekken een simpele, en van zichzelf volkomen neutrale, waarneming plaats van een gedachte-, gevoels- of gedragspatroon. Dat wordt dan uitgesproken. Uitsluitend om er bewust van te worden en met compassie naar te kijken. “Oh, dit denk/geloof/voel/doe ik inderdaad. Goh, ja.” Misschien dat het, eenmaal gezien (in-zicht gekregen!), oplost. Dat kan en dat laten we graag aan het leven zelf over, niet aan jou of mij als persoon.

Wetend dat we allemaal Mind zijn, maar tijdelijk wat anders spelen.

Je zou ook kunnen zeggen dat we gewoon even een spiegel voorhouden waar je in kunt kijken. Waarbij de opmerking ‘je gelooft dat je perfect moet zijn’ eigenlijk net zo neutraal is als: ‘je hebt groene ogen’. En wat ik zelf dan fijn vindt, is het besef dat die kleur van je ogen een min of meer vast gegeven is in dit leven, waar een gedachtepatroon van perfectionisme zomaar op kan lossen in het Niets.

Maar de mens hoort vaak, bij het opmerken en benoemen van een gedachte-, gevoels- of gedragspatroon: ik doe iets niet goed! Er is iets mis met mij! Dit moet anders! Ik moet dit patroon (van perfectionisme in dit voorbeeld) loslaten, ontrafelen, veranderen of overstijgen. Ik heb nog niet genoeg inzicht!’

Ahw. Dat is dus niet onze bedoeling. De spiegel is onpersoonlijk. Het is geen mening of strafwerktuig. Dus ik hoop dat je dat er ook niet van maakt. Je doet niets fout en je hoeft niets te fiksen of gefikst te worden. Je kunt je simpelweg bewust worden van:

– wat er speelt (een patroon of gewoonte)

– waar het uit bestaat (denken!)

– hoe dat werkt (inside-out!) en

– wie je in wezen bent (Mind!).

Dat maakt begrip van de 3 principes ook zo ‘compleet’ en allesomvattend.

En natuurlijk is dat laatste besef de kortste route. Als gerealiseerd wordt dat er in wezen alleen Mind of Eenheid is, is er misschien niet eens de behoefte om nog naar het persoonlijke gedoe te kijken. Dat wordt dan probleemloos beleefd, inclusief alles. Ups en downs en andere patronen.

Een kanttekening hierbij is, dat je het besef (ik BEN Mind!) niet als theorie kunt gebruiken om de menselijke ervaring te ontkennen of te omzeilen. Dan wordt het een nare truc die er waarschijnlijk alleen toe leidt dat je gedachten en gevoelens gaat onderdrukken, wegduwen en relativeren. Heb je weer een nieuw patroontje 🙂 .

Dus: in alle rust en neutraliteit kijken en luisteren naar wat er zich afspeelt in jou (of als jou?) kan wel handig zijn. Maar niet omdat het fout is dat je gedachten en gevoelens en gedragingen ‘hebt’ en ook niet om iets bij je te fiksen. Je bent/ het is helemaal perfect en alles kan veranderen. Sterker nog, dat doet het al.

Image by Pavlofox from Pixabay