“Maar het is natuurlijk een heel ander verhaal als…” zegt mijn gesprekspartner en realiseert zich bijna onmiddellijk WAT ze zegt. Het is een ander verhaal. Een ander verhaal. Niets meer, en zeker niets minder. En wat begon als een bezwaar tegen mijn uitleg, als een tegenwerping, als een mogelijke uitzondering of voorbehoud, veranderde vanzelf in een inzicht. Oh ja. Alles werkt maar op één manier. Elke ervaring, elke tijdelijke realiteit, komt via hetzelfde mechanisme, dezelfde 3 principes (de metafoor die wij hiervoor gebruiken), tot stand.
We zijn gewend om (in gedachten) onderscheid te maken tussen grote en kleine problemen. Tussen ziek en gezond. Tussen belangrijk en onbelangrijk. Tussen gezonde en ongezonde spanning. Tussen jij en ik of jouw situatie en mijn situatie. Tussen hier en daar. Tussen nu en straks. Tussen goed en kwaad. Tussen dood en leven. Tussen de ene omstandigheid en de andere. Tussen licht en zwaar.
Dat onderscheid (maken) vóel je. De dualiteit van het Denken belééf je. Een ander verhaal is een ander gevoel. Natuurlijk.
Maar in wezen, in essentie, is het allemaal Thought. De totale creatie. Allemaal ‘verhaal’ (en ik hoop dat je dit niet leest als denigrerend of bagatelliserend). Waar je niets mee hoeft, omdat je opnieuw kunt kijken en luisteren. Omdat verhalen de eigenschap hebben dat ze vloeibaar zijn en vanzelf oplossen.
En voorbij (of voorafgaand aan) het verhaal is het ongedefinieerde ZIJN. Jij. Je ware natuur. Da’s nou eens écht een ander verhaal. Een verhaal van Niets.
