Vorige week keek ik zomaar eens op ons videokanaal. Daar staan inmiddels een paar honderd filmpjes op en ik scrolde naar beneden omdat ik benieuwd was welke titel nu eigenlijk de meeste kijkers had gehad. Het leek mij ineens een indicatie van wat mensen het grootste probleem vonden. Of het meest nieuwsgierig naar waren. Geen idee of dat waar is, hoor. Maar wat ik ontdekte was dat een video genaamd ‘Als je je niet goed voelt’ het meest populair was tot nu toe.
Goh. Het was niet helemaal onverwacht, want als je een willekeurig mens met een willekeurig probleem ondervraagt over wat er werkelijk dwars zit, dan kom je gegarandeerd uit bij een ongewenst gevoel. Natuurlijk noemen we in veel gevallen eerst een situatie of gebrek aan iets, maar doorvragend stuit je meestal op een gevoel dat we niet willen. En dus ook een gevoel van verzet tegen dat gevoel. Als je ergens anders uitkomt; laat het ons weten. Dan vragen wij nog even door 🙂 .
Je voelt je dus niet goed. Je vindt dat je je beter zou moeten voelen. Je denkt dat je, gegeven de omstandigheden, je niet anders dan slecht kan voelen. Je voelt je al heel lang op een bepaalde manier. Je hebt het gevoel dat er iets mis is. Er is een gevoel dat zo vervelend is dat het absoluut weg moet. Je bent bang voor een bepaald gevoel of vreest dat dat vreselijke gevoel nooit meer weggaat. Je wilt je goed voelen en het lukt niet; uiteindelijk gaat het altijd om voelen.
Check dit even in alle rust voor jezelf. Want het denken is creatief en soms subtiel of geniepig en kan makkelijk blijven haken op een onderwerp dat uiteindelijk het probleem niet is. En daar een enorme gedachteconstructie van fabriceren waar je niet voorbij kunt kijken.
Goed. Stel dat je ontdekt dat je inderdaad van een gevoel af wilt. Dan is het misschien nuttig om je het volgende af te vragen:
Wat nu als voelen geen probleem is? Omdat gevoelens simpelweg een onderdeel van het menselijk bestaan zijn? Die je niet hoeft te onderdrukken, niet hoeft te analyseren, niet hoeft te relativeren noch hoeft om te buigen (net als gedachten eigenlijk 🙂 ). En dat is niet wat we gewend zijn, want ergens is het idee erin geslopen dat je een slecht gevoel snel moet fiksen. Of juist moet voeden met hele verhalen, dat kan ook.
Maar wat als je er absoluut NIETS mee hoefde te doen? Omdat je gemaakt bent om te voelen? Wat als alleen jouw constante strijd tegen ‘slechte’ gevoelens of streven naar ‘betere’ gevoelens het ‘probleem’ is? Is dan de vraag wat je moet doen als je je niet goed voelt niet direct beantwoord? Met: NIETS! Gewoon voelen. Wetend dat het een golf van energie is in een oneindige oceaan van energie die vanzelf voorbij golft. Waar jouw ware natuur niet, NOOIT, door beschadigd raakt.
Natuurlijk kan het zijn dat je nog even wilt kijken naar de aard van gevoelens, om dat hardnekkige misverstand op te helderen dat gevoelens een probleem zijn. De valkuil hier is dat we dan misschien onderscheid gaan maken tussen verschillende gevoelens. Ze gaan benoemen en peilen op ‘diepte’ en ‘ernst’ en ‘belang’ en ‘oorzaak’ en dat is niet wat ik bedoel. Zoals gezegd is analyseren een eindeloze en heilloze weg. Liever vraag ik je of er in de geschiedenis van de mensheid en in jouw levensverhaal ooit wel eens een gevoel is geweest dat permanent aanwezig was. Dag en nacht, 24/7. En of het zo zou kunnen zijn dat de aard van gevoelens is dat ze komen en gaan. In een eindeloze ruimte. Als wolken die voorbij drijven tegen een achtergrond van blauwe lucht.
Ontdek dat die ruimte eigenlijk is wat je zoekt en wat je al BENT. Het leven zelf. Dat die ruimte het permanente geluk is waar je vergeefs naar streeft met middelen, bezittingen, andere mensen, feel good methodes en omstandigheden. En maak van die ruimte alsjeblieft geen nieuw streefpunt. Iets om je op te concentreren als je je even niet goed voelt, want dan haal je weer dezelfde truc uit (subtiel hè?). Die ruimte is namelijk wat er altijd al IS. Dat wat vanzelf overblijft en in toenemende mate zichtbaar wordt als je de tijdelijke bewegingen daarin gewoon ‘hun ding’ laat doen.
Het misverstand dat we steeds moeten weten, managen en controleren hoe wij of anderen zich voelen, is ook erg verweven in de omgang met elkaar. We vragen ‘hoe gaat het met je?’ en hebben niet in de gaten dat het antwoord een verwoording is van een tijdelijke beweging in de ruimte. Niet iets waar van geschrokken of aan gewerkt moet worden.
Zelf merk ik soms een liefdevolle onverschilligheid tegenover een voorbij drijvend gevoel, soms compassie, begrip of geamuseerd zijn, soms nieuwsgierigheid, meestal simpelweg een puur beleven/voelen wat er te voelen valt. Geen probleem.
Ben je al bereid om je beroerd te voelen? Verheug je je al op verdriet zoals je uitkijkt naar de ervaring van vrolijkheid? Omdat je weet dat het allemaal uit hetzelfde materiaal bestaat (wat wij beschrijven aan de hand van 3 principes)? Kun je met liefde kijken naar wie je denkt dat je bent (die gedachten en gevoelens en ervaringen en zo)? Samenvallen met (geen afstand nemen van) wat er zich dan ook aandient? Mooi.
“If the only thing people learned was not to be afraid of their experience, that alone would change the world.” Sydney Banks.
Image by Linus SchĂĽtz from Pixabay
