“The great way is easy, yet people prefer the side paths” is een uitspraak die wordt toegeschreven aan Lao Tzu. Een wijze Chinees die pak ‘m beet ruim 2600 jaar geleden leefde. “Het mag ook makkelijk” zeggen wij op z’n Slagersdochters en het is erg interessant hoe we dat allemaal wel lijken te willen, maar niet durven of zien hoe.
Zo merken wij dat het heel aantrekkelijk is om eindeloos te blijven kijken naar de gedachten en gevoelens die opkomen. Gedachten die een probleem beschrijven en gevoelens die wringen en schuren. En eigenlijk hoeven we daar maar één ding over te weten. Namelijk het feit dat ze menselijk en tijdelijk zijn en verder geen aandacht behoeven. Daar zijn we dus snel klaar mee.
Zo kunnen we direct ‘doorpakken’ en ons richten op waar het in essentie om draait. De vraag waar die gedachten en gevoelens ervaren worden. Wie of wat is dat? En dan gaan we van inhoud en ingewikkeldheid naar systeem en eenvoud. Van dit ene probleem en die specifieke uitdaging naar wat daar eeuwig vóór zit. Van dit gevoel en die emotie naar de volkomen neutrale bron. Één simpele beweging, één fundamentele shift.
Het kan soms op ontkenning lijken, op je kop in het zand steken, op onpraktisch zijn, vooral omdat we zo gewend zijn aan die zijpaden en bijna iedereen ze (wel eens) bewandelt. Maar voor wie bereid is het ‘directe pad’ te nemen, zal duidelijk worden dat het uiteindelijk de enige weg naar Huis is. En dan ontdek je dat je er al bent.
