Laatst zat ik te lezen voor de camper. De zon scheen uitbundig, zoals ‘ie de laatste tijd zo vaak doet. Ik keek even op van mijn e-reader en zag in de reflector op het wiel van mijn vouwfiets de zon knalgroen gereflecteerd. Toen ik mijn hoofd vervolgens een klein beetje bewoog, werd die reflectie ineens oranje. Geinig. Ik bewoog mijn hoofd een paar keer op en neer en zag de kleur die de reflector terugkaatste steeds veranderen. Groen, oranje, groen, oranje, groen.
Ik wist dat de reflector zelf doorzichtig was. En ik wist ook dat die reflector niet veranderde. Die bleef helemaal helder. Het bewegen van mijn hoofd zorgde er simpelweg voor dat ik iets anders te zien kreeg. Een ander perspectief gaf een andere kleur, niet de reflector zelf. Geen moment had ik dan ook de neiging om naar de fiets toe te lopen en te checken of die reflector daadwerkelijk groen of oranje was geworden. Het kwam ook niet in me op om mij (groen en geel 🙂 ) te ergeren aan het groen en oranje. Of om te verwachten cq. te willen dat de kleur die ik waarnam zou veranderen als ik mijn hoofd doodstil hield. Of om de gereflecteerde kleur te zien als een onveranderlijke waarheid.
De vergelijking met het systeem van gedachten en bewustzijn ligt hier voor de hand (vond ik tenminste). Wat ik zag is wellicht geen perfecte metafoor, maar wel een beeldende. De reflector is het volkomen neutrale, heldere bewustzijn. Mijn hoofdbewegingen zijn gedachten. De altijd aanwezige zon is de universele intelligentie die overal en permanent doorheen schijnt.
Elke beweging in onze gedachten zorgt voor een ander perspectief op het van zichzelf neutrale, heldere bewustzijn. Dat kaatst een ervaring terug die nooit iets anders kan weergeven dan onze gedachte (perspectief) in dat moment. En als we dit systeem (h)erkennen, kan de neiging om naar die ervaring te blijven kijken, om erin te blijven ‘hangen’ als ‘ie ons niet bevalt, wegvallen. Een beweging, dus een andere gedachte, zorgt immers voor een andere ervaring! Wellicht is het dan ook niet langer logisch om je groen en geel te ergeren aan wat je waarneemt. Het is immers ‘slechts’ een reflectie! En het is ook waanzin om te verwachten dat je ervaring verandert als je blijft vasthouden aan (steeds) dezelfde gedachte(n).
Om volledig te zijn; je hoeft evenmin je best te doen om andere gedachten te krijgen. Dat gaat vanzelf en sneller als je snapt hoe ’t werkt en de reflectie die je waarneemt niet met de onveranderlijke waarheid verwart. Je hoofd kan dan zogezegd vrij bewegen en dat doet ‘ie ook (let maar eens op hoeveel subtiele bewegingen het hoofd op een dag maakt). Zo kan jouw leven zomaar een kleurrijke boel worden!