Deze week had ik een gesprek met iemand die het individuele Kraak de Code programma met me doet. Dat geeft lekker de gelegenheid om dieper op zaken in te gaan en zo doken we deze keer in het concept ‘schuldgevoel’. Zij had er last van en het is mij ook niet vreemd.

Ik kan me schuldig voelen omdat ik mijn moeder niet vaak genoeg bezoek. Of dat ik de oppashond die op dit moment aan mijn voeten ligt, niet voldoende aandacht geef omdat ik aan dit stukje schrijf. Soms voel ik me schuldig (of is het schaamte?) over het feit dat ik het vervelend vind als mijn vriend het hele weekend moet werken terwijl ik zelf ook Shiftdagen of driedaagsen in het weekend geef.

Al luisterend naar mijn gesprekspartner die opsomde waar zij zich schuldig over voelde – en mijn eigen schuldgevoel kennende – herkende ik ineens dat er een soort van vaste ingrediënten nodig zijn om een lekker schuldgevoel te kunnen bakken.

Zo’n schuldgevoel-schotel waardoor je urenlang (of dagenlang, als hij erg pittig is samengesteld) last hebt van emotionele indigestie volgt altijd min of meer uit dit recept: 

1. Men neme een ‘ik’ uitermate serieus (en dus juist NIET met een korrel zout want dan mislukt de schotel). IK als het centrum van het hele universum. IK waar alles om draait. IK, Ik, ik.

2. Voeg hier in willekeurige volgorde aan toe:

• Gedachten over het goed moeten doen.
• Gedachten over wat er moet gebeuren om het goed te laten zijn.
• Gedachten over wat er misgaat in de toekomst als het niet gebeurt.
• Gedachten over wat een ander nodig heeft om okay of gelukkig te zijn.

3. Maak dit geheel af met een snufje regels. In mijn voorbeelden hierboven bijvoorbeeld: regels over hoe vaak je je moeder moet bezoeken, regels over wat een goede dochter is, regels over aandacht geven aan huisdieren, regels over momenten waarop je mag werken… de lijst regels waar ik uit kan kiezen om mijn schuldgvoel-schotel lekker op te spicen, is eindeloos.

Wat ik dan leuk vind: zodra ik zie dat schuldgevoel alleen maar bestaat uit vloeibaar, veranderlijk en illusoir denken in combinatie met zelfverzonnen (dus ook nogal arbitraire) regels én allemaal draait om mij, mij, mij en niemand anders…

POEF! Weg schuldgevoel. Hallo moeiteloosheid!

Wat zie jij als je dit recept leest? Laat het weten in de comments!

Benieuwd naar het Kraak de Code programma? Klik dan op de onderstaande link voor meer informatie:
https://www.shiftacademy.nl/3principles-coaching/