Heb je dat wel eens; dat je een sensatie in je lichaam voelt die je benoemt als fysieke pijn en dat je er dan een verhaal bij gaat verzinnen? Ik wel. Het kan bijvoorbeeld een verhaal zijn over de oorzaak van de pijn. Die is altijd wel te vinden, of je nu zoekt in de ‘moderne’ medische wetenschap, in spirituele leringen, in psychosomatiek, in voedings- of bewegingsleer. Ik kan iets in mijn verleden of mijn huidige gedrag aanwijzen als oorzaak. Het staat misschien in mijn sterren, het is hormonaal of erfelijk bepaald of er spelen omgevingsfactoren.
Misschien wil ik een verhaal hebben over een oplossing. Die zullen eveneens voorhanden zijn uit dezelfde hoeken. Ik zou pillen kunnen slikken om de pijn tegen te gaan. Ik zou me kunnen voornemen om anders te eten, bepaalde oefeningen te doen, beter op de stand van de sterren te letten. Ik kan mijn psyche onderzoeken of mijn karma uitpluizen. (En als ik me dan niet aan mijn voornemens houd, zal ik daarna verhalen kunnen verzinnen over mijn afwezige discipline. En als de oplossing niet werkt zal ik een verhaal kunnen creëren over de ineffectiviteit van de oplossing). Mijn verhaal kan ook gaan over de frequentie van de pijn, de aard van de pijn, de diepte van de pijn of de vrees voor toekomstige herhaling.
Het kan allemaal, maar het hóeft niet, realiseer ik me. Er is pijn tot het er niet meer is. Misschien doe ik er ineens iets aan of mee. Misschien ook niet. Ik ben benieuwd.
Foto © Rob Tol
