Wat ik laatst van iemand hoorde en ook bij mezelf had vastgesteld; inzicht in wie je werkelijk bent en hoe je menselijke ervaring werkt (zoals wij aan de hand van de 3 principes proberen te communiceren) laat al je vragen, stuk voor stuk of in één grote klap, wegvallen. Niet omdat er op die vragen een bevredigend antwoord is gevonden, maar omdat de vraag niet langer relevant blijkt.
Het lijkt natuurlijk heel handig en aantrekkelijk om de vragen die je hebt beantwoord te krijgen. Zo hebben we dat ook geleerd. Bij een vraag hoort een (juist en kloppend) antwoord. Net als op school. Maar als we daar goed naar kijken, vooral in het kader van zogenaamde ‘levensvragen’ kunnen we constateren dat we in dat geval slechts het intellect hebben bevredigd. Waar de vraag in eerste instantie dus ook in opgekomen is. En dat intellect is eindeloos creatief in het op de proppen komen met weer nieuwe vragen. Al dan niet existentieel. ‘Oké, deze snap ik’, of ‘hier zie ik ‘m. Maar hoe zit het dan met….en in het geval van…en met betrekking tot…’ En dan komt er hopelijk een antwoord van degene aan wie de vraag wordt gesteld of uit jezelf. En kun je weer verder tot er een nieuwe vraag opkomt. Een leven lang. Of…er wordt iets anders gezien. Een meer fundamentele oplossing. En dat woord mag je letterlijk nemen!
Waar we met een antwoord op een vraag even ‘verder’ of zelfs ‘aan de slag!’ kunnen in de wereld van de vorm, maakt inzicht in onze ware natuur, in wie we werkelijk zijn (en daarmee in de oorsprong van deze wereld) alle vragen daarover uiteindelijk overbodig.
Blijft er simpelweg ‘Leven’ over. In deze ongelooflijk wonderlijke wereld van de vorm zoals die in elk moment aan ons verschijnt, nee…in ons verschijnt, nee…als ons verschijnt. Waar geen enkele permanente waarheid in te vinden valt. Die zit uitsluitend in de oorsprong daarvan. (En neem dit vooral niet van mij aan 🙂 ). Kijk met ons mee maar kijk vooral zelf, als je moe bent van alle vragen. Wij wijzen je graag waar.
