Men vraagt ons wel eens; wat is nu het verschil tussen mensen die echt horen wat jullie communiceren en degenen die er weinig of niets van lijken ‘mee te nemen’ (hetgeen absoluut niet de juiste uitdrukking is, want je WEET dit al, je denkt alleen van niet). Daar heb ik eens over gemijmerd. En zonder hier een wet van Meden en Perzen of zelfs maar een regel van te maken, zag ik een aantal dingen. Met de disclaimer dat ik morgen iets anders kan inzien, dus hou je er vooral niet aan vast. Ik schrijf het alleen op als suggestie. Om eens bij jezelf na te gaan.

Je kunt de 3 principes namelijk heel makkelijk zien als een goed idee en ze ‘gebruiken’ als een manier om ergens vanaf te komen of iets te bereiken, al is het maar een bepaalde ‘staat van zijn’. Zo bekeken lijken die principes één van de vele manieren om een psychologisch houvast te creëren in een verder onzeker blijvende (lijkende!) wereld.

Waar we het hier echter over hebben is een fundamenteel ander uitgangspunt of paradigma. Een ‘weten’ wie je bent en hoe je ervaring tot stand komt. En daarvoor lijken een aantal dingen best ‘behulpzaam’ te zijn. Ik noem er een aantal zonder volledig te willen of kunnen zijn.

• De bereidheid om zelfs je meest geliefde of verheven gedachte/ overtuiging/ concept te doorzien. Alleen de bereidheid is al genoeg. Hakken uit het zand.
• Openstaan voor de mogelijkheid dat ALLES anders(om) is dan je tot nu toe hebt aangenomen.
• Het lef om alle culturele en maatschappelijke (en misschien religieuze?) ‘conditioneringen’ en ‘waarheden’ achter je te laten.
• De moed om jouw verhaal te ‘los te laten’ door het te zien voor wat het is en je er niet langer mee te identificeren terwijl je ’t lekker, vol overgave, verder speelt.
• Je te realiseren dat het verleden slechts bestaat in gedachten, net als de toekomst. En het nu 🙂 .
• Alle (toch al illusoire) houvast, hokjes, regels, controle en dogma’s in rook op laten gaan.
• Afstand durven nemen van wat gebruikelijk is in jouw vrienden- of familiekring, je cultuur of land. Niet uit de persoonlijke (ego-?) behoefte om anders dan de anderen te zijn, niet om recalcitrant te doen, maar simpelweg omdat je nergens meer bij hoeft te horen (het mag wel). Terwijl je wél in verbinding blijft. Al kan dat soms van een afstandje zijn.
• Niets per se hoeven weten. Niet over jezelf, niet over je geliefden en kinderen.
• Uiteindelijk het ‘ik’ (af en toe) met alle trucjes, verlangens en gewoontes doorzien. Of zullen we daar mee beginnen? Wel zo makkelijk, fris en allesomvattend eigenlijk!

Kom je bij ons binnen gehuppeld met die bereidheid, dan beloven wij dat we op onze beurt zelfs geen waarde zullen hechten aan de metafoor van de 3 principes, aan onze eigen uitleg daarvan of inzichten daarin en nee, ook niet aan (het beeld van) onszelf. Kunnen we volledig fris in gesprek 🙂

Photo by Rob Tol on Unsplash