Laatst was ik getuige van een schilderklus. De houten muur die aan een schilderbeurt toe was, droeg een oude verflaag en groene aanslag van de bomen. De schilder schilderde daar gewoon overheen en dat verwonderde mij. Ik heb geleerd dat je eerst moet schoonmaken, oude verflagen moet afbranden of wegschuren tot je op de ‘naakte’ ondergrond bent. Maar kennelijk werd hier een ander proces gevolgd en het resultaat zag er goed uit. Aan de oppervlakte in ieder geval.
Het deed bij mij een metafoor opborrelen. Over wat er gebeurt, of zou kunnen gebeuren, als je in aanraking komt met de 3 principes en daadwerkelijk begrijpt en inziet waar het over gaat.
Inzicht, zien hoe je psyche werkt en wat je in wezen (AL) bent, ziet er voor mij uit als schoonmaken, afbranden en wegschuren. Het is een afbraakproces in plaats van een opschilderbeurt. Het is vergeten wat aangeleerd is, niet iets nieuws bijleren. Het is een verdwijnen van ideeën over jezelf en de wereld, niet een toevoeging van nieuwe ‘3P’ concepten. Het is persoonlijk denken zien oplossen, niet het oppikken van nieuwe denkpatronen (al kunnen die wel ontstaan). Een Engelse collega heeft er zelfs de term ‘subtractive psychology‘ voor uitgevonden.
Het is realiseren van wat al zo is, niet re-animeren van iets wat je hebt geleerd te denken. Het is je één weten met een diepere ‘waarheid’ dan het persoonlijke, wat men misschien ook wel transpersoonlijke psychologie zou kunnen noemen.
Dat is dus iets anders dan je oude denkpatronen overschilderen om een glanzende buitenkant te presenteren.
Gelukkig is het tegelijkertijd een afbraakproces van niks, want alle lagen die je weg wil hebben zijn illusoir. Bestaan uit persoonlijke gedachten, die zo vluchtig zijn als wolken in de lucht en dus niet hoeven worden schoongemaakt, afgebrand of weggeschuurd. Veel te veel werk.
En wat overblijft (niets!) behoeft van zichZelf ook geen schilderlaag, al gebeurt dat wel in elk moment. Elke beweging, elke menselijke denkervaring is een l-IK-je verf over je ware natuur van totale rust, oneindige ruimte en diepe stilte.
