Plato beschreef het al zo mooi in zijn allegorie van de grot: we zijn als mens gefascineerd door alle vormen van de wereld. Door alles wat we ons gewaarworden via onze zintuigen. Anderen, objecten, gedachten, geluiden, beelden, gevoelens en natuurlijk het idee van onszelf. Al van jongs af aan worden we verleid door kleurrijke mobiles boven ons wiegje, door aandacht opeisende tantes, door TV’s en muziekjes uit speeldozen. Verken de wereld, kom met ons spelen, leer alles benoemen en jezelf definiëren! Heel normaal allemaal en dat hoeven we ook zeker niet te laten. Maar het is wel de manier waarop we op een gegeven moment vergeten wat onze oorsprong is. Onze essentie. Onze ware natuur. Waar we vandaan komen.
Dan lijkt de wereld van de vormen het enige wat (nog) bestaat. Rennen we achter bezit of anderen of speciale ervaringen aan. En ook dat gaat zoals het gaat en toch…lijken we vroeg of laat allemaal te gaan verlangen naar iets anders. Als het bezit, de medemens of de bijzondere ervaringen niet langer of niet lang genoeg bevredigend zijn. Met een beetje mazzel (in mijn ogen dan, hè) struikelen we vervolgens een keer over een verwijzing naar onze ware natuur. Bijvoorbeeld door de metafoor van de 3 principes. Waar we uitgenodigd worden om een ‘andere kant’ op te kijken, zonder overigens de wereld van de vorm te ontkennen.
Wellicht (her)ontdekken we dan de stilte achter alle geluiden en realiseren we ons dat muziek niet kan bestaan zonder stilte tussen de noten. Misschien zien we het papier achter de letters en realiseren we ons dat er geen verhaal geschreven kan worden zonder dat papier. We krijgen een gevoel voor de ruimte waarin alle objecten bestaan. We herkennen het canvas in het schilderij en realiseren ons dat het één niet zonder het ander kan. Zoals er ook geen ‘jij’ bestaat zonder ‘ik’.
Het mooie vind ik dat we vervolgens meer intens en in alle ontspanning kunnen genieten van de muziek, het verhaal, de objecten, het schilderij en de ander. Zonder er achteraan te jagen of er gehecht aan te raken.
Foto © Rob Tol
Soooooooooo true …. en bevrijdend !!!
Tnx Angela.
Alsjeblieft Ronald X