De metafoor van de Three Principles (Mind, Consciousness & Thought) zijn wat mij betreft een prachtige manier om inzicht te krijgen in de werking van het leven in de vorm. In hoe elke ervaring vorm krijgt. En met elke ervaring bedoel ik de beleving van elk probleem, elk tastbaar voorwerp, elk gevoel, elke situatie, elke gedachte, elke relatie, elk persoon inclusief ons eigen persoontje. Elk concept, elke fysieke sensatie, de tijd en ruimte, energieën, de natuur en de wereld. Alles wat je kunt benoemen. Geen uitzonderingen.
Stuk voor stuk zijn ze ‘resultaten’ van het samenspel van die drie principes. Een oneindige intelligentie (Mind, de Eenheid, het Goddelijke) brengt via het bewustzijn (Consciousness) een illusoire gedachtecreatie (Thought) tijdelijk tot leven.
Als je daar even goed bij stilstaat, val je eigenlijk als vanzelf al stil. Maar meestal haasten we ons om iets aan te wijzen wat hier volgens ons toch écht buiten valt. Vaak gaan we direct op zoek naar de uitzondering of onze uitzonderingen, onder het mom van kritisch denken of nader onderzoeken en dat mag natuurlijk. Graag zelfs. Dan neem je daar lekker (voor mijn part jaren) de tijd voor en analyseer je je helemaal suf tot er geen ‘ja, maar’ meer over is. Heb ik ook gedaan. Geen enkel probleem. Vroeg of laat (al is het maar omdat je aardepakje sterft) zakt of stort de gehechtheid aan die wereld van de vorm wel in en blijft de stilte over.
Dan staat de deur naar waar het in essentie om gaat, het vormloze, wagenwijd open. Eigenlijk zou je de drie principes als een deur kunnen zien waar je zelf (?)* doorheen moet gaan. Het is de eenvoudigste deur die ik ken (en ik heb er heel wat geprobeerd 🙂 ), al is het zeker niet de enige! Verschillende oosterse filosofieën, het hart van veel religies (vóór de regels & rituelen en schuld), een voor het aardepakje levensbedreigend moment; het kunnen allemaal deuren zijn naar die ene ruimte.
Wij spelen graag portier voor je.
*het idee van ‘ik’ blijft in de deuropening achter. In de ruimte ben jij niet als ‘persoontje’.
Fijn hè?
Graag…. met enige regelmaat gaat de deur wagenwijd open. De deur kan ook zo maar weer sluiten, maar toch…. nooit lang….. het lukt mij steeds vaker om die deur zelf, in ieder geval, op een kier te krijgen..