Ken je dat, zo’n onbestemd gevoel van angst?
Als het opkomt heb je eigenlijk geen idee waar het aan gerelateerd is (en óf het überhaupt ergens aan gerelateerd is).
Maar denk je er even over na, dan is er altijd wel iets te bedenken dat je kunt koppelen aan dat onbestemde angstige gevoel. Je te lage banksaldo (“Help! Ik kan de huur deze maand misschien niet betalen!”), het gebrek aan klanten (“Help! Ik ga misschien failliet!”), het gedrag van je partner (“Shit! Gaat ie vreemd?”) of de schoolprestaties van je kind (“Oh nee! Mijn kind gaat het niet redden!”).
You name it en je kunt het gebruiken als onderliggende oorzaak van jouw onbestemde angst. Waardoor die angst vanaf dat moment niet langer onbestemd is maar een fijne reden heeft.
Zo lijkt het alsof er een écht probleem is dat slechts opgelost hoeft te worden om jou weer rust te geven. Dus knutsel je aan je banksaldo, bedrijf, relatie of kind in de veronderstelling dat je angst daarmee zal verdwijnen.
Helaas blijft de angst ook als het vermeende probleem is opgelost. Die angst heeft namelijk niets te maken met iets buiten jezelf. Je hebt het verband tussen dat banksaldo, die klanten, je partner of je kind enerzijds en je onbestemde angst anderzijds, totaal verzonnen. Omdat je een verklaring zocht voor dat gevoel van angst. Jouw angst kan altijd alleen maar voortkomen uit een gedachte.
Mijn huidige werktheorie is dat we allemaal een existentiële angst met ons meedragen die we niet kunnen of durven zien. Dus koppelen we hem aan iets dat oplosbaar of controleerbaar lijkt te zijn. Zoals genoemde banksaldo, aantal klanten, partner of kind.
Wat die existentiële angst is en of ie voor iedereen hetzelfde is, weet ik niet. Maar ik vermoed wel dat we hem beter in de ogen kunnen zien als existentiële angst, dan hem onterecht te koppelen aan iets in je omgeving. Daar gaat ie namelijk niet mee weg, hoe hoog dat banksaldo ook wordt, hoeveel klanten je ook krijgt, hoe trouw je partner je ook is en hoe goed je kind het ook doet.
Wat ik wel zeker weet, is dat mijn existentiële angst een illusie is. Dat kan niet anders. Ik ben onderdeel van de universele levensenergie waaruit alles voortkomt. Sterker nog, ik ben die universele levensenergie en als zodanig kan me niets gebeuren.
