Wie luistert naar communicatie vanuit de 3 principes kan zomaar horen: “Je voelt je denken, dus als je je vervelend voelt, dan denk je het verkeerde en dus zijn je problemen je eigen schuld”.
Ten eerste: Au!
Ten tweede: Dan ben je eigenlijk alweer een stap te ver in ‘nieuw’ denken dat pijn doet.
“Het is mijn eigen schuld”, is namelijk óók een gedachte. Een gedachte die gevoeld wordt.
De 3 principes gaan niet over WAT je denkt, maar DAT je denkt. En dat hebben we vaak helemaal niet in de gaten. Onze ervaring is zo realistisch en voelt zo waar dat we meestal niet door hebben dat er denken aan te pas komt. We leven in denken zoals we ook leven in lucht. We staan er niet bij stil dat we leven in een samenstelling van onder andere O2, N2 en H2O en houden ons er al helemaal niet mee bezig of we een beetje meer of minder N2 zouden moet opsnuiven. Lucht is en ademen gebeurt. Punt.
Je zou hetzelfde kunnen zeggen van de 3 principes Thought, Consciousness en Mind: denken gebeurt, gewaar zijn gebeurt en leven gebeurt.
Voor mij was (en is) de grote meerwaarde van inzicht in de 3 principes dat ik ging herkennen dat ik ALTIJD tegen denken aankijkt. Als ik constateer dat mijn kinderen geweldig zijn en ik zielsveel van ze houd, dan komt daar denken aan te pas. Het verdriet dat ik kan voelen bij het naderende afscheid van mijn vader komt tot stand dankzij denken (en bewustzijn én Mind – laten we de drie-eenheid niet uit het oog verliezen). Als ik een probleem meen te hebben, bestaat het probleem uit denken en kan het alleen maar ervaren worden via datzelfde denken.
Goed, terug naar “Ik ben schuldig”.
Die gedachte kan opkomen, ja. En ontzettend waar voelen want de 3 principes doen hun werk – het creëren van een ervaring – namelijk érg goed ;-). En dan zegt het Ikje “au”.
Maar het feit dat hij opkomt, die gedachte, maakt hem niet waar. Het maakt hem de ervaring in dat moment. Die gedachte is het bewijs dat je voelt wat je denkt maar zegt NIETS over de werkelijkheid.
