Ken je dat? Dat je geen keuze kunt maken omdat je niet weet wat je wilt, maar als je dan om hulp vraagt, dat het binnen no-time is besloten en je probleem is opgelost? Of juist niet, omdat niets wat de ander zegt behulpzaam is en je alleen maar meer beren op de weg gaat zien?
Het kan over van alles gaan: wat je vanavond gaat eten, of je het kunt maken om jezelf iets duurs cadeau te geven, waar je naartoe gaat op vakantie, of je je baan moet opzeggen om een eigen bedrijf te beginnen, of je nog door moet studeren of dat je wel genoeg weet om het tentamen te halen, of hoe je je zoontje of dochtertje wilt gaan noemen…
Wat het ook is, je twijfelt teveel om een besluit te kunnen maken. Beide (of alle) opties lijken wel enig voordeel te hebben. Of totaal geen voordeel. Dus zit je vast en heb je hulp nodig.
Denk je in het moment in ieder geval. Want als puntje bij paaltje komt, geldt er één van de volgende dingen: je weet eigenlijk best wat je wilt, of… Je weet het écht niet. En…
Als je weet wat je wilt, hoef je niet om hulp te vragen. De enige reden dat er nog geen besluit is genomen, is omdat je blijkbaar bang bent om een knoop door te hakken. Misschien omdat dat zou betekenen dat jij het besluit neemt en het dus jouw schuld is als het de verkeerde beslissing was. Of zoiets. En dan kan je niet meer terug en heb je al iets vies gegeten, een stomme vakantie gehad, financiële problemen, een onvoldoende en/of een kind dat gepest wordt.
Als je niet weet wat je wilt, hoef je ook niet om hulp te vragen. Want dan heeft je ermee bezighouden namelijk niet zoveel zin. Erover nadenken zorgt in dit soort situaties vooral voor veel stress, niet voor revolutionaire nieuwe ideeën. Zelfs als je wordt geholpen door een heel slim, creatief iemand. Soms zit je gewoon even in de put en lijkt alles vreselijk ingewikkeld. Dat gaat vanzelf weer over.
Het lijken twee verschillende situaties, dat wel of niet weten, maar toch kan je op dezelfde manier handelen. Hoe dat komt? De situaties komen op dezelfde manier tot stand: je hebt gedachten. Over schuld en verantwoordelijkheid, over kosten of over wat andere mensen zullen denken. Maar nog wel het meeste over niet oké zullen zijn. Als je ‘de verkeerde beslissing maakt’ voel je je niet oké. En als je je nu niet fijn voelt maar niet weet hoe je het op moet lossen voel je je logischerwijs ook niet oké.
Het lijkt in het moment dus handig om advies te vragen van anderen. Maar uiteindelijk neemt juist dat alleen maar onwijs veel ruimte in je hoofd in beslag. En het kost ook nog eens tijd. Met als enige reden dat we denken dat iets in de buitenwereld ons een gevoel kan bezorgen als het ‘mis’ gaat.
Klopt niet.
Er zijn helemaal geen beslissingen die er down the line voor kunnen zorgen dat je in je kern niet meer oké bent. Niks kan daar voor zorgen. Dus: een beetje meer op jezelf vertrouwen kan best. En weet je het gewoon echt, echt, écht niet, wacht dan lekker even af. Je hoeft tenslotte niets te doen om oké te zijn. Dat was je al die tijd al. 😉