“Dat had ik nooit verwacht van iemand zoals jij!” Een opmerking die ik regelmatig hoor, vooral als ik iets draag met korte mouwen.

Elke keer sta ik letterlijk met mijn mond vol tanden als iemand dit tegen me zegt. Er gaan na deze opmerking direct een heleboel dingen door mijn hoofd. Want wat verwachtte diegene dan wél van mij? Hoe had ik er éigenlijk moeten uitzien? Is dit een belediging of een compliment? Moet ik dit negeren? Weglachen? Bedanken? Weglopen? Ook zoiets terug zeggen? Iets anders doen?

Het lijkt er op dat niemand door heeft dat er niet zoiets bestaat als ‘iemand zoals jij’. Dat dat slechts een illusie is. Volkomen zelf bedacht in iemands hoofd. Een concept wat echt een concept is, een verzonnen verschijnsel. Het is een extra interessante illusie omdat men niet alleen een beeld heeft van een ander, maar er zijn ook bergen mensen die hebben bedacht hoe zij zelf zijn. Maar daarover in een ander artikel meer.

Over iemand als ik, hoe ik eruit zie, bestaan zeer merkbare illusies. Het valt me voornamelijk op nu het weer wat warmer wordt buiten. De zon schijnt en er gaan wat kledingstukken uit. Als het rond de 20 graden wordt, kan het gebeuren dat je mijn tatoeages ziet. Mijn linkerarm is bijna compleet ingekleurd. Mijn rechterbovenarm zit vol. Mijn rug is grotendeels bedekt met bloemen. En vervolgens kom ik elk voorjaar wel iemand tegen die mij het jaar daarvoor nog niet zag en hoor: “dat had ik nooit verwacht van iemand zoals jij!”.

Tja. Elk voorjaar buitelen al die zinnen en vragen van hierboven door mijn hoofd en elk voorjaar heb ik echt geen flauw benul wat ik moet zeggen. En lach ik schaapachtig. Die lach heb ik intussen geperfectioneerd. Dat dan weer wel :-).

Misschien kan ik next time eens een gesprek beginnen over de illusie die achter ‘iemand zoals jij’ ligt. Proberen te laten zien dat het puur een zelfbedacht beeld is wat iemand over mij gecreëerd heeft. En wat vervolgens aan diggelen valt doordat ik mijn jas uittrek. Iedereen ziet de wereld immers vanuit zijn/haar eigen waarheid. Iedereen kijkt door zijn/haar eigen bril naar de omgeving – waardoor niets is wat het is. Hoe snel krijg ik dat uitgelegd? Je leest over mijn ervaringen vast nog eens een blog ;-).