Vroeger wenste ik wel eens dat ik een stukje hersens kon laten amputeren of 30 IQ punten kon inleveren zodat ik minder zou nadenken. Want tjeempie… mijn hoofd maakte overuren. Ik dacht en dacht en dacht; dag én nacht.
Mijn hoofd draaide in de hoogste versnelling en dat was soms handig maar meestal dodelijk vermoeiend. Het voelde als een popcorn-machine waar “plop-plop-plop” continu een onstuitbare stroom kleine en grote gedachten opplopten. Een woeste rivier waar het water wild over zichzelf heen buitelde.
Met grote snelheid kunnen analyseren gaf me wendbaarheid tijdens moeilijke gesprekken. Mijn snelle brein gaf me fijn overzicht over problematische situaties en verzon behendig zeven oplossingen voor één probleem.
Maar mijn denkhoofd zorgde er ook voor dat ik ’s nachts wakker lag. Dat ik soms bijna hoofdpijn kreeg van de hoeveelheid goede ideeën die in me opkwam en die allemaal uitgevoerd moesten worden.
Het hoge toerental van mijn denkvermogen maakte me bovendien overgevoelig voor prikkels – of andersom. Ik ontwikkelde een hoogsensitiviteit voor… nou ja, alles eigenlijk. Wat ik schaarde onder het kopje “bijzonder talenten die weliswaar lastig zijn maar ook hun mooie kant hebben”. En ik dacht door en legde me neer bij wat ik meende te weten dat mijn denk-lot was.
Totdat ik – om heel andere redenen dan dat vele nadenken – in contact kwam met de 3 Principles. In het Nederlands praten we vaak over ‘3 principes’ of ‘three principles’, in het buitenland staat dit paradigma ook bekend onder de termen ‘Innate Health’ en ‘Psychology of Mind’, allemaal gebaseerd op de inzichten van Sydney Banks.
Via de 3 principes kreeg ik een heel ander beeld van nadenken en gedachten dan mijn gedragswetenschappelijke studie mij had bijgebracht. Ik leerde hoe mijn gedachten heel echt lijken, maar het niet zijn. Ik ging snappen hoe dat komt, dat gedachten zo echt voelen en waarom ze zo aantrekkelijk voor me waren om mee bezig te zijn. Het maakte me ook duidelijk dat er een andere factor is – een andere motor zo je wilt – die sterker is dan mijn denkkracht ooit kan zijn. En dat die motor eigenlijk betrouwbaarder is dan dat krachtige denkvermogen van mij.
Met elk nieuw inzicht werd het, zonder dat ik het in de gaten had, een beetje rustiger in mijn hoofd. Daalde het toerental. Sliep ik ’s nachts door. Waren er meditatieve momenten zonder dat ik aan het mediteren was. Kon ik mijn aandacht bij gesprekken houden, ook als het onderwerp me matig interesseerde.
Stoppen met nadenken is daardoor niet langer een doel of een wens want de woeste wilde rivier van denken is veranderd in een prettig kabbelend beekje. De popcornmachine plopt veel langzamer en minder doordringend. Mijn hoofd heeft tegenwoordig een ruststand en dat is heerlijk!
Wil jij ook minder nadenken? Schrijf je dan in voor onze eendaagse MasterClass ‘Rust in je hoofd’ of voor de online training Moeiteloos Leven!
