Toen mijn dochter nog heel klein was, lag ze ooit jammerlijk in haar bedje te huilen. Ik rende naar boven en had al snel door wat er aan de hand was: het Koekiemonster was op haar kamer. “Kijk maar Mamma, het is hem echt en je moet hem wegjagen!”, wist ze tussen gierende snikken duidelijk te maken.
En inderdaad zag ik een grote brede schaduw die ook mij aan het Koekiemonster deed denken. Even, in een split-seconde, ging ik mee in haar angst.
Toen deed ik het licht aan en zag ‘Koekiemonster’ voor wat hij werkelijk was: een illusie. In dit geval een schaduw veroorzaakt door kleding over een kapstok. Zodra het licht aan was, kon mijn dochter dat zien en was de angst weg. Precies hetzelfde geldt voor ons als ondernemers. Zodra we zien dat we geloven in het Koekiemonster verliest de illusie zijn kracht.
Wanneer je weet dat je gedachten zelf bedachte monsters zijn die echt lijken maar het niet zijn, hoef je niet meer bang te zijn of je opgejaagd te voelen “omdat anders … “. Vul hier iets ‘vreselijks’ in zoals “het bedrijf failliet gaat”, “ik voor schut sta”, “mijn leven geen zin heeft”, “ik er niet toe doe”, “de boot verkocht moet worden”, “de omzetprognose niet gehaald wordt”, enzovoorts.
Wat je ook bedenkt, het is een Koekiemonster. En we creëren als ondernemers nogal wat Koekiemonsters. Koekiemonsters die ons enerzijds beperken in wat we doen en anderzijds onnodig opjagen. Uit angst om geld of gezicht te verliezen, tekort te schieten of controle kwijt te raken laten we dingen na waar wij en in ons bedrijf baat bij zouden hebben. En vanuit hetzelfde ‘monster’ dat we in ons hoofd bedenken, schieten we in actie en proberen we de snelheid van het leven te forceren. Met alle stress die daar bij komt kijken.
We zien over het hoofd dat ons welzijn totaal in ons zit. Onder die golven is het immers altijd rustig, kalm, vredig. Op alle momenten van de dag, week na week, jaar na jaar.
In werkelijkheid is er niks daarbuiten dat ons gelukkig kan maken. Het grote huis niet, de enorme omzet niet, noch het aanzien, de complimenten of – zoals in mijn geval – de lang geleden gewonnen business-award. En dat is misschien wel het grootste Koekiemonster van allemaal: de illusie dat de buitenwereld bepaalt hoe wij ons voelen, terwijl in werkelijkheid onze eigen gedachten en bewustzijn bepalen wat we ervaren.