Ik ken veel mensen die technieken toepassen om negatieve gedachten “om te keren” naar positieve gedachten. Ze gebruiken hiervoor bijvoorbeeld NLP of “The work” van Byron Katie.
Het helpt, ik weet het uit ervaring. Maar het is wél een hoop werk om steeds opnieuw alert te zijn op wat je denkt. Waarschijnlijk heet het daarom ook “The work” ;-).
Voor mij was het dan ook een openbaring dat al het “werk” niet nodig is. Door de 3 Principes (Three Principles) zoals benoemd door Sydney Banks, meer en meer te zien werken in mijn leven, viel er een parttime baan voor me weg. En los van het werk dat ik niet langer hoefde te doen, vielen ook dingen als (ongemerkt) slachtoffergedrag weg.
Cool dus om te merken dat ik slechts inzicht nodig heb in de wetmatigheid waarmee onze menselijke psyche werkt, om positiever en gelukkiger in het leven te staan. Tuurlijk, ik heb nog steeds wel eens een negatieve gedachte maar die zorgt lang niet meer zo snel en zo vaak voor een berg die mijn welzijn blokkeert. En als de berg ontstaat, is hij veel sneller verdwenen dan voorheen. Ik kan zelfs vaak denken: “oh, een berg, nouja, gaat wel weer weg.” En vervolgens vrolijk verder gaan met mijn leven.
Wat bij mij echter hardnekkiger was (misschien soms zelfs nog is) zijn positieve gedachten die me in de weg zitten. Omdat mijn hoofd kan en kon razen met geweldige ideeën, briljante plannen en gave projecten. Die superleuk zijn, totaal positief, maar wel zorgen voor enorme drukte in mijn hersenpan.
Toegegeven: wakker liggen van positieve gedachten is aangenamer dan een doorwaakte nacht met negativiteit, maar uiteindelijk word je er wel nét zo moe van. Zo’n “busy mind” zoals George Pranksy dat noemt, zorgt uiteindelijk voor minstens zoveel adrenaline als wanneer je negatief denkt. En teveel adrenaline zorgt voor verhoogde cortisolniveaus die op hun beurt weer zorgen voor een breed scala aan gezondheidsproblemen.
De voor de hand liggende methode om je gedachten te kalmeren, lijken dingen als meditatie en mindfulness. Geweldig, ongetwijfeld, maar weer iets waar ik aan móet denken en móet doen om het heilzaam te laten zijn. Waardoor dit voor mij afvalt als optie.
Wat voor mij beter blijkt te werken is me realiseren waar mijn “overdrive” door ontstaat. Op dit moment zie ik drie belangrijke oorzaken:
1. Teveel doen op een dag zonder pauze
Ik heb vaak een overvloed aan flow waardoor ik kan blijven gaan-gaan-gaan. Ook als ik moe ben. Bewust minder doen op een dag helpt me enorm in het voorkomen van overdrive en daarmee de stortvloed aan positieve gedachten.
2. Denken dat ik elk goed idee moet uitvoeren
Zodra ik in die valkuil stap, wordt elke goede ingeving gevolgd door minstens 28 leuke taken om uit te voeren én te onthouden én uit te werken, bij voorkeur op het moment dat ’t in me opkomt. Door me te realiseren dat de bron waar mijn goede ideeën vandaan komen onuitputtelijk is, kan ik een goed idee makkelijker laten voor wat het is: een random gedachte. Waar er nog veel meer van zijn. En als deze echt belangrijk was… ach, dan komt hij vast nog wel een keer voorbij op een moment dat het me beter uitkomt.
3. Een stiekeme negatieve gedachte die zorgt voor voortstuwende angst
Zonder dat ik het door heb, zijn er soms onbewuste gedachten die me zo bang maken dat ik van alles “moet”. In een deel van de gevallen blijkt dat “moeten” verpakt te zijn als iets positiefs: “oh ja, een event voor 500 mensen!” Terwijl er iets onder zit als: “Als ik nu niet snel iets en groots en meeslepends doe, dan is mijn leven voor niets geweest”. Door nieuwsgierig te zijn naar wat mijn overdrive veroorzaakt, krijg ik regelmatig inzichten die ervoor zorgen dat zo’n angst zijn grip verliest. En er meer ruimte ontstaat voor rust.
Ik ben heel benieuwd of jij soms ook geplaagd wordt door positieve gedachten. Als dat zo is: waar wordt jouw overdrive door veroorzaakt?
