Laat ik even pontificaal met de deur in huis vallen: ik word een beetje recalcitrant van de enorme focus op De Overgang. De pijntjes, de oververhitting, de stemmingswisselingen en welke symptomen er dan ook allemaal aan opgehangen worden. Het schijnt in elk geval een drama te zijn. Een drama dat we allemaal enorm serieus moeten nemen. We moeten er boeken over lezen, blogs over volgen en voorzorgsmaatregelen tegen nemen. Want het is ERRUG. Als vrouw in de overgang moet je begrepen worden door je omgeving want je bent echt wel redelijk… eh… zielig ofzo. Je klachten moeten serieus genomen worden want je wilt er pillen of drankjes of spuiten voor.
Ik zie de overgang tegenwoordig in een heel ander licht (net als veel andere labels overigens, zoals whiplash (zelf gehad), depressie (ook zelf gehad) of burn-out (✓check)). In mijn ogen is het allemaal niets anders dan een levensechte projectie van ons denken. Denken dat zoveel focus krijgt dat we er meer en meer in gaan geloven, waardoor de projectie echter en daardoor beter voelbaar wordt.
Hoe meer we er van overtuigd zijn dat iets een Ding is (echt en erg en eigenlijk ook onontkoombaar) hoe meer last we er van hebben. Dat geldt voor de overgang maar net zo goed voor de adolescentie, geluiden die de buren maken, de maat van je achterwerk of de stand van je bankrekening.
Hoe meer lucht je in een ballon blaast, des te groter wordt hij. Hoe meer je met je Ding bezig bent, des te meer bewijs kun je vinden dat het erg is, vaak voorkomt en niet (vanzelf) zal over gaan. Je Ding is als een ballon waar je gedachtenlucht in blijft blazen.
Een Ding is alleen een Ding als je er dramatische gedachten over hebt die je blijft voeden. Zonder gedachten is een opvlieger gewoon even zweten. Zonder gedachten is een paar uur wakker liggen, uitrusten zonder te slapen of mijmeren in het donker. Droge huid hoeft geen probleem te zijn. Zonder gedachten heb je de pot vaseline al gepakt omdat een beetje vettigheid wel even goed uitkomt.
Zonder mening over wat er in een moment gebeurt, hoef je ook geen stappenplan te volgen, voorzorgsmaatregelen te nemen of toekomstscenario’s te schetsen.
Weer een ballon doorgeprikt. 😉
