In een recent gesprek werd weer eens duidelijk hoe wáár het kan lijken dat het verwerven van inzicht in de werking van de menselijke ervaring en het krijgen van een gevoel voor de eenheid daarachter, voorbehouden is aan de westerse mens die de basisbehoeften ‘voor elkaar’ heeft. Een filosofietje als luxe hobby voor de rijken, terwijl er zoveel monden te voeden en branden te blussen zijn in de wereld. Moet dat voeden en blussen geen prioriteit krijgen? Gaat het niet helemaal mis overal, met oorlog en ongelijkheid en honger en moeten we dáár niet (eerst) op focussen, moeten we dat niet eerst oplossen, in plaats van in gezellige kringetjes en onder het genot van een haverlatte met vegan cheesecake mijmeren hoe het nu zit met Mind, Consciousness en Thought? Een super relevante en legitieme vraag uiteraard! Eerder schreef ik er al een blog over.
En hier eerst even een simpele disclaimer: wij zeggen nooit dat je iets zou moet doen of laten. Voel je je geroepen om ergens ‘vrede te brengen’, om ergens hulp van welke aard dan ook te bieden, om geld of goederen te sturen, om wat dan ook te delen met je medemens, om je in te zetten voor iets; DOE HET (nu)! Maar word je bewust van ‘de plek’ of van het gevoel van waaruit je die hulp biedt. En dáár gaan die 3 Principes over:
Is het een volkomen vanZelfsprekende expressie van (onpersoonlijke) Liefde, of gebeurt het vanuit een theorie/ concept of (eigen)belang, al is het maar ‘een goed gevoel’?
Zoals het nu lijkt te gaan, vanuit het oude paradigma van ‘wij en zij’, met meerdere oorlogshaarden en hongerige volkeren of tijden, werkt het in ieder geval niet. In relaties, binnen bedrijven, in het Midden-Oosten, op Facebook en X, met je familieleden of stadsgenoten, in Oost-Europa, op school, in de zandbak; zolang er vanuit het persoonlijke wordt gehandeld, is er namelijk een agenda. Een persoonlijk (‘ego’) belang dat helderheid, logica en de Liefde overschaduwt of zelfs uitsluit.
We komen er op de huidige manier niet uit. Ja, hooguit tijdelijk. Door een akkoord of een compromis. Door onderhandelen en geven en nemen. Dan is er even vrede bereikt tot de volgende on-een-igheid. Dan is er hopelijk wat honger gestild tot de volgende nood zich aandient. Op de huidige manier komen we soms tot ver-een-iging, maar wordt niet gezien dat tweeheid een illusie is en altijd al was. Vanuit het huidige paradigma is er aan de oppervlakte, in de vorm, soms over-een-stemming of liefdadigheid (bah), maar wordt er niets wezenlijk ont-dekt, doorzien en écht opgelost.
Ik heb persoonlijk de wijsheid niet in pacht, want wijsheid is onpersoonlijk. Ik zeg dan ook niet dat ik de oplossing heb voor wereldproblemen. Ik doe de suggestie dat het hele idee van ‘een wereld’ oplost in het besef van Eenheid en/of realisatie van het feit dat voor ieder-een op exact dezelfde manier een persoonlijke realiteit wordt gecreëerd in een oneindige zee van Eenheid. Dat is een compleet nieuw, fris uitgangspunt dat écht nergens op voortborduurt. Niet op een geschiedkundig verhaal, niet op een cultureel verschil, niet op een religieuze grond, niet op concepten als ‘geld’ en ‘grenzen’, niet op statistieken. Het is een paradigma dat het ‘oude’ compleet vergee(f)t omdat beseft wordt dat er in wezen geen onderscheid is en ook nooit was, ook al gedroegen we ons millennia lang alsof dat wel zo was! Het is een paradigma dat aantoont dat het enige verschil tussen jou en mij een Denkconstruct betreft.
Zo gezien, volgt de ‘rest’, de logische handeling of herverdeling, vanZelf. Vanuit dit paradigma volgt, of IS er vrede. Een utopie? Zolang je dat gelooft, zeker. Te simpel? Zolang je ingewikkeld blijft denken, absoluut. Onpraktisch? Hahaha, laat me niet lachen, kijk eens hoe onpraktisch en onlogisch alles wordt gemaakt met het oude paradigma als uitgangspunt!
Als we er echt ‘uit willen komen’ met z’n zogenaamde allen, zullen we onszelf (wie/wat we denken dat we zijn, de ikjes) uit de vergelijking moeten halen. En dat wat je ziet als ‘de wereld’, paradoxaal genoeg, niet zo serieus moeten nemen. En dat kan onder andere door begrip van of inzicht in de werking van de 3 Principes en de Eenheid daarachter. En als het gesprek daarover onder het genot van een haver latte en een cheesecake plaatsvindt; geen probleem. Als het maar niet bij praten blijft. Want belichaamd inzicht (grounding) is bijzonder praktisch. Er blijft namelijk geen hoe-vraag of onzekerheid over. Wel volkomen natuurlijk bewegen en delen.
Afbeelding van billy cedeno via Pixabay
