Het woord illusie gebruiken voor alles wat vorm heeft aangenomen, inclusief het idee van ‘ik’, levert soms flinke weerstand op.
Sommige mensen krijgen visioenen van Hans Klok die met wapperende haren op een podium staat en ons (met succes) doet geloven dat hij een vliegtuig kan laten verdwijnen. En omdat je weet dat het eigenlijk niet kan, voel je je tegelijkertijd uiterst verbaasd dat het er wél zo uitziet, én in de maling genomen.
De vorm beschrijven als een illusie kan in de persoonlijke mind bezwaren (gedachten!) doen opkomen zoals: mijn ervaring is wel degelijk echt! Ik heb er talloze bewijzen voor! Kijk maar naar dit lijf dat iets mankeert. Kijk maar hoe ik tegen een muur oploop en er een bult op mijn hoofd groeit. Kijk maar hoe ik tril en geen woord uit kan brengen omdat mijn keel is toegeknepen van de stress. Kijk eens naar mijn kind dat in de goot ligt of het anderszins moeilijk heeft! Kijk dan hoe mijn leven een puinhoop is.
Goed. In plaats van deze weerstand te weerleggen (waarom zouden we?) is het misschien tijd voor andere woorden. Een andere verwijzing naar hetzelfde. Een aanvliegroute die jou misschien wél aanspreekt (al beschikt de persoonlijke geest over het fabeltastische vermogen om OVERAL weerstand tegen te bedenken. In onze zoektocht naar vrijheid verdedigen we met verve onze schijnbare beperkingen).
En alleen als je toch nieuwsgierig blijft naar dit paradigma hè? Als je ZIN hebt om mee te kijken. Ik bedoel, dit is geen religie of zo. We hoeven absoluut niemand te overtuigen (opnieuw; waarom zouden we?). Goed. Als je er nog bent:
Je zou ook kunnen zeggen dat de ‘vergissing’ is dat wat ervaren wordt (je leven, de wereld) los is van de Universele Mind. Dus, dat er een afstand bestaat tussen ‘jou’ en ‘alles’ is de illusie. Dat dingen, kwesties, andere mensen enzovoorts, bestaan buiten de waarneming ervan is de illusie. Dat wat dan ook iets anders is of ooit zou kunnen zijn dan de Universele Mind is de illusie.
En wat een prachtige, waarachtige, pijnlijke, heerlijke, vreselijke, machtige, mooie illusie is het! Althans, in deze ogen. In wezen is ‘ie volkomen neutraal natuurlijk. De persoonlijke geest geeft er kwalificaties en betekenis aan. Zo werkt het, kennelijk. En geloof mij niet. Kijk zelf.
Afbeelding van Willgard Krause via Pixabay
