Wie in contact komt met het paradigma van de 3 principes en in de conversatie stapt (door te luisteren naar podcasts, blogs en boeken te lezen, video’s te kijken of in gesprek te gaan via (online) bijeenkomsten of coaching) merkt onvermijdelijk verandering. Soms heel subtiel en soms overduidelijk. We zien grootse transformaties zoals het verdwijnen van chronische pijn, slapeloosheid, fibromyalgie, angst of burn-out. En kleine wijzigingen als ineens gaan sporten, fluitend naar het werk of ondanks onzekerheid die ene spannende activiteit tóch doen.
Wat nog weleens een ‘dingetje’ kan worden, is de behoefte om van één specifiek ongemak af te willen. Soms wil iemand nooit meer bang zijn, volledig vrij van angst worden. Of nooit meer last hebben van de geluiden van de bovenburen maar vrij zijn van enige gedachte daarover. Misschien wil jij je nooit meer zorgen maken, nooit meer stress ervaren, nooit meer verdwijnen in verdriet, je nooit meer onzeker voelen, nooit meer getriggerd worden door de opmerking van een ander, volkomen VRIJ zijn van…. van wat er voor jou dan ook van belang uitziet.
Ikzelf ben er ongemerkt lang vanuit gegaan dat ik eindelijk vrij zou zijn van emotionele schommelingen als ik maar genoeg grounding (inzicht in de 3 principes) zou hebben. Dat was mijn specifieke ongemak waar ik vrij van wilde zijn. Dat leek me nou zo’n goed idee: altijd stabiel en pomptiedomptie door het leven fladderen. Ik geloofde dat het mogelijk en zelfs nuttig zou zijn om nooit meer emotioneel onstabiel te zijn.
Even los van het feit dat ‘emotioneel onstabiel’ een concept is met zelfverzonnen maatstaven, was het effect van mijn geloof in ‘vrij zijn van emoties’ dat er:
- Ongemerkt steeds een focus was op de staat van mijn emoties.
- Er zeer regelmatig veel zelfverwijtend denken opkwam omdat er nog steeds emoties waren.
- Het idee van ‘niet goed genoeg’ bewezen leek te worden door de emotionele schommelingen die ik waarnam.
- Ik de momenten van stabiliteit nauwelijks herkende omdat ik me elke keer kapot schrok als ik instabiliteit waarnam.
Tot ik me realiseerde: vrij zijn van wat dan ook, is een onmogelijk streven omdat juist die wens tot uitroeiing van het ‘ding’ automatisch gepaard gaat met een enorme hoeveelheid denken over dat ‘ding’. En waar denken is, is de ervaring van. Dat kan niet anders, zo werkt de totstandkoming van de menselijke ervaring nu eenmaal: je leeft en beleeft het denken.
Ben je dan fucked-for-life en zit je altijd vast aan dat waar je zo graag vanaf wilt?
Ja & nee.
Ja, grote kans dat ik tot het einde van mijn tijd emotionele schommelingen zal ervaren. Maar nee, omdat ik de bevrijdende tijdelijkheid en menselijkheid van mijn emoties herken.
Ik ben er dus niet vrij van, maar voel wel heel veel vrijheid mét die schommelingen. Omdat ik herken wat het is: tijdelijke denken, gestoeld op het feit dat ik me een poppetje in de wereld waan dat haar leven op de juiste manier moet leiden. Denken dat zó tijdelijk, zó veranderlijk is, dat het in een split-second kan veranderen waardoor er in diezelfde split-second een (totaal) andere ervaring is. Mijn ‘ding’ komt op en ik weet of herken dat het een tijdelijke beweging is die elk moment kan veranderen in een ander gevoel of een andere gedachte. En daarmee een andere ervaring.
Het idee dat je vrij zou moeten worden van je ‘ding’ houdt het in wezen in stand. Herkennen dat je ‘ding’ altijd tijdelijk is en als een golfbeweging vanzelf kan opkomen en vanzelf zal verdwijnen, geeft je ware vrijheid om te zijn met wat er eventjes is.
