Ik kreeg van de lieve buurvrouw een mooie plant met paarse bloemen en de instructie om de uitgebloeide exemplaren er regelmatig uit te plukken. Want dan zou de plant steeds nieuwe bloemen blijven vormen. En inderdaad. Ik haalde braaf elke dag de oude bloemen weg en zag steeds meer knoppen verschijnen en prachtig uitkomen. Het deed me denken aan wat ik vorige week aan twee trainees vertelde. Namelijk, dat ik soms een voorraadje blogconcepten op de site heb verzameld, bestaande uit enkele zinnen of een ideetje, die ik dan op enig moment resoluut in de prullenbak gooi. Voor mij een spelletje om ‘fris’ te blijven in mijn schrijven. Om in ieder geval die vier keer per week dat ik een artikel publiceer opnieuw te kijken wat ik zie of wat er te ontdekken valt. In het vertrouwen dat de bron van ideeën nooit opdroogt, omdat die bron onze ware natuur is.

In het verwijderen van de uitgebloeide bloemen zag ik dezelfde realisatie of symboliek: we kunnen zonder angst onze oude ideeën en inzichten (of voor mijn part bezittingen!) makkelijk laten gaan. In de wetenschap dat de bron waar alles vandaan komt nooit opdroogt, omdat wij dat ook zijn, in essentie. Dat ‘nieuw en fris’ beschikbaar is zonder dat we hoeven voort te borduren op wat we al weten of hebben. Sterker nog; wanneer we standvastig blijven geloven, overmatig aandacht geven of krampachtig vasthouden aan het oude of bestaande, werkt dit ‘contraproductief’. Dan blokkeren we tijdelijk de stroom. Net als wanneer we de uitgebloeide bloemen laten zitten.

Gelukkig is er elk moment de mogelijkheid om dit te beseffen. Om alles te laten gaan waar we eerder aan vasthielden (in geloofden). Het is nog makkelijker dan het plukken van mijn paarse bloemen, want het heeft niet eens een handeling nodig. En makkelijk, dat is de richting waar we je graag in willen wijzen.