De grootste misvatting (denk ik 🙂 ) in de communicatie die we ‘de 3 principes’ noemen, is dat we een persoonlijke opdracht horen waar verwezen wordt naar ‘wat al zo is’ of ‘wat je in wezen al bent’. In het eerste geval (de misvatting) blijft het aanmodderen in of met de persoonlijkheid. In het tweede geval is er werkelijk niets te doen.

Met die misvatting, het letterlijk misverstaan van wat de 3 principes zijn, maken we (in alle onschuld) van een diepe realisatie een oppervlakkige, psychologische toepassing. Spannen we het paard achter de wagen. Knutselen we aan de persoonlijkheid, aan wat al vorm gekregen heeft, in plaats van iets beseffen op onpersoonlijk niveau. Het verschil voel je heel makkelijk: als ploeteren, als frustratie en soms als schuld.

Je probeert bijvoorbeeld vrijheid te vinden in plaats van je te realiseren dat vrijheid je essentie al is. Je probeert stil te worden, maar beseft niet dat stilte je ware identiteit al is. Je probeert helderheid te verkrijgen zonder te zien dat je al pure helderheid bent, diep van binnen. Je probeert iedereen onvoorwaardelijke lief te hebben, maar vergeet dan dat onvoorwaardelijke liefde je ware natuur al is. Je probeert spelend te leven of ondernemen en maakt zo een ‘ding’ van wat al zo is: leven is een spel. Je probeert dichter bij Mind te komen, terwijl je in je wezen niets anders bent dan dat.

Vrijheid vinden, stilte, helderheid, onvoorwaardelijke liefde, spelen en al die andere dingen die we willen: het zijn onmogelijke opdrachten voor de persoonlijkheid. En op een onpersoonlijk, dieper niveau IS het altijd al zo.

De kloof tussen jou en wat je wilt (bereiken) is illusoir!

Daarom zeuren Linda en ik ook altijd over het ‘naar binnen kijken’ voorbij het persoonlijke. Daarom hebben we het ook steeds over het doorprikken van de IK-gedachte. De persoonlijkheid. Wie je DENKT dat je bent. Dan ben je in één keer klaar, want dan is er niets en niemand meer over om af te keuren, de schuld te geven of aan te knutselen.

Dus probeer die 3 principes maar niet te ‘doen’ (dat is toch niet te doen 🙂 ). Realiseer je dat je ze al BENT (en dat daar niets buiten is).

En mocht je persoonlijkheid nu tegenspartelen dat je die realisatie nog niet hebt; dat klopt! En dat geeft niets, want je BENT die realisatie al. Het kan niet anders.

Image by Rupert Kittinger-Sereinig from Pixabay