Je verdiepend in de werking van de 3 principes zou je zomaar kunnen constateren: alles gebeurt vanzelf. Alles is perfect. Alles is van hetzelfde materiaal. Alles ontvouwt of beweegt zich spontaan. Alles heeft z’n eigen timing. Mooi hè? En logisch ook: het is één Mind. Wat een ontspanning kan dat betekenen!
Toch zien we soms dat er een uitzondering wordt gemaakt op bovenstaande realisaties. Namelijk ‘ik’. Dat wat je denkt dat je bent. Of je nu gelooft dat dit je lichaam, je geest, je ziel of een combinatie daarvan is. Het lijkt soms dat er aangenomen wordt dat die ‘ik’ buiten het ‘alles’ valt. En de incorrecte conclusies die daarop volgen zijn pijnlijk of op zijn minst onhelder:
-Dus ik hoef of mag niet ‘ingrijpen’ of iets doen in de wereld.
-Dus ik mag niet (zo lang) bang, boos of verdrietig zijn
-Dus ik moet alles laten zoals het is.
-Dus ik mag niets afwijzen.
-Dus ik moet alles overlaten aan Mind en mijn gezonde verstand negeren
-Dus ik kan niet ziek zijn of worden.
-Dus ik moet op alles wat er gebeurt de gelaten reactie geven: ‘het is wat het is’.
Je leest misschien al dat in deze zinnen het woordje ‘ik’ centraal staat. En dan is er dus iets geks gebeurd: we ‘zien’ dat alles Mind is, maar vergeten dat wij dat ook zijn. We hebben Mind op één of andere manier buiten onszelf geplaatst. Alsof dat kan. Is dat niet grappig? Zo ontstaat er het idee dat alles en iedereen mag zijn hoe hij of zij is, alle begrip voor elk gedrag en eventuele verwarring, maar ik (wie je dan ook denkt dat dat is) moet blijkbaar verlicht zijn (wat je dan ook denkt dat dit is) en me ten alle tijde ook zo gedragen (hoe je dan ook denkt dat dat eruit ziet). Alles is perfect, maar ik moet nog even ploeteren om die 3 principes onder de knie te krijgen. Alles gebeurt vanzelf, behalve ‘mijn’ teleurstelling. Alles heeft z’n eigen timing, maar mijn inzichten of ingrijpen niet. Huh?
Dus dat wilde ik even schrijven.
Jij gebeurt vanzelf, inclusief je impuls om iets te ondernemen en een reactie op een klap in je gezicht. Jij bent perfect, inclusief je oordeel over wat jij als je imperfecties ziet. Jij bent van hetzelfde materiaal als wat dan ook. Jij ontvouwt en beweegt spontaan. Jij hebt (bent?) je eigen timing.
Anders gezegd: het is prachtig om compassie te hebben voor het mens-zijn vanuit begrip van de 3 principes, maar laat het dan wel alles en iedereen en dus ook ‘ik’ omvatten. Laat het inclusief zijn. Dat is ook lekker hip.
En tot slot: hier hoef je verder niet over na te denken of iets voor te doen. Omdat het al zo is.
‘Kennis’ van de 3 principes betekent geenszins, nooit, in geen enkel geval, de opdracht om een extra denkspoor of -laag over het leven of over jezelf (dat is ook het leven) te creëren. Al kan dat wel gebeuren 🙂 . Het is een uiterst simpele realisatie. Je bent die 3 principes, het leven zelf, in uitvoering! Niets en Alles tegelijk. Wat een opluchting. Een opluchting die, paradoxaal genoeg, blootlegt wat je steeds zocht. Het uitgangspunt van heelheid en vrij Zijn. Totale transformatie.
(en, een nagekomen opmerking: nee, je kunt dit ‘alles gebeurt gewoon’ écht niet gebruiken als excuus, als toepassing, als spirituele bypass dus.)
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
