Laatst kreeg ik van een mooi en slim mens prachtig beschreven hoe een menselijk lichaam groeit na de conceptie (het ‘begin’ van het concept dat je nu ‘ik’ noemt 🙂 ). En ik weet niet of ik het helemaal correct onthouden heb, maar ik hoorde dat het een proces van binnen naar buiten is, in drie delen: een innerlijk endoderm en een uiterlijk ectoderm, met daartussen het mesoderm. Ook hoorde ik dat er in een lichaam altijd een leeg stukje blijft bestaan als het centrum van waaruit dat lijf vorm heeft aangenomen. Wow.

Die twee dingen: de lege ruimte in het centrum en het creatieproces van binnen naar buiten. Is dat niet het ‘hele verhaal’ van Mind en de mens(enwereld)?

Wat we omschrijven als ‘de wereld’ is een eenvoudigweg een gedachteproces in Mind. (Thought = creatie). Zo ontstaat of verschijnt er vanuit de leegte, vanuit het Niets, steeds een tijdelijke realiteit die je ook een illusie zou kunnen noemen. Of een naam kan geven: pannenkoek. Angst. Bloem. Werk. Schrik. Relateren. Ziekte. Blijdschap. Hond.

Alles wat er lijkt te gebeuren binnen de grenzen van tijd, ruimte en materie is een proces, zou je kunnen zeggen. De seizoenen, diersoorten, het weer, oorlogen en periodes van vrede, economieën, ziektes, geboorte en sterven, opkomst en ondergang van systemen, wereldmachten en ideologieën: hetzelfde verhaal. Je druk maken: een proces. En weerstand ook. En geloven of niet geloven ook. En je verhaal, je lijf en je rollen zijn net zo goed een tijdelijk (gedachte)proces in een oneindige, van zichZelf lege Mind.

Oftewel: de ‘ik’ die we in deze mix gooien is ook ‘gewoon’ een proces vanuit de lege ruimte die we ‘je ware natuur’ noemen. Niet werkelijk bestaand, maar wel steeds als tijdelijke realiteit verschijnend. En dat wordt vaak gemist. Over het hoofd gezien. Maar het is van hetzelfde ‘spul’.

Magisch.

Image by 경복 김 from Pixabay