In een gesprek met iemand die het individuele Kraak-de-Code programma doet, kwamen we op het begrip ‘balans’ en dat leek me een leuk onderwerp om eens een blogje over te schrijven. Geheel tegen mijn gewoonte in deed ik wat vooronderzoek op internet.
Dit waren mijn onderzoeksconclusies:
- In balans komen of zijn is hard werken – je moet er veel voor doen om het te bereiken. Een lijst van 15 tips is gangbaar en verschillende lijsten overlappen elkaar maar gedeeltelijk, dus een volledige lijst bestaat vermoedelijk uit minstens 35 actiepunten.
- Er is geen eensluidend antwoord op de vraag wat balans is. De boekhouders gebruiken het begrip voor “een overzicht van de bezittingen, het vreemd vermogen (schulden) en het eigen vermogen van een entiteit, zoals een onderneming, instelling of persoon”. Meer psychologisch kan het zijn “een evenwichtige toestand waarin verschillende aspecten van ons leven in harmonie zijn” of “een goede verdeling tussen inspanning en ontspanning” of “je geaard en tegelijkertijd vol leven voelen” of “optimale gezondheid bereiken in alle aspecten van je leven: relaties, werk, fitness, gezondheid en emotioneel geluk”.
Dus. Ik weet niet wat jij hiervan maakt maar ik denk dan: we rennen met zijn allen achter een concept aan dat allerlei verschillende betekenissen heeft en eigenlijk onbereikbaar is.
Want het leven beweegt. Altijd. De vorm is – in tegenstelling tot de vormloze essentie die we altijd tegelijkertijd óók zijn – veranderlijkheid van aard. Niets staat stil, niets blijft altijd hetzelfde. Dus zodra er in die vorm eventjes evenwicht is of evenwicht in zicht lijkt te komen, wijzigt er iets en is dat evenwicht weer verdwenen.
Strevend naar balans kan je dus alleen maar falen. En dat falen trekken we ons dan persoonlijk aan. “Ik kan het niet”, “Ik doe iets verkeerd”, “Ik doe de verkeerde dingen om in balans te komen”.
Het is aandoenlijk en sneu tegelijk. In alle onschuld proberen we iets onmogelijks te bereiken: evenwicht in dat eeuwige veranderlijke bewerkstelligen.
Gelukkig is er goed nieuws: je hoeft balans niet te bereiken. Je bént balans. Je ware natuur, dat wat je werkelijk bent en wat zich bevindt vóór je denken, is onwrikbaar stil en veilig, hoe veranderlijk je leven ook lijkt.
PS: Mocht je je nu afvragen hoe het dan komt dat je je toch zo uit balans voelt: ik heb bij mezelf herkent dat dit gevoel voortkomt uit de tegenstrijdige gedachten die ik geloof. Daar schreef ik dit blogje over.
